رها نکنید: چرا هنوز در کالج ارزش وجود دارد

(عکس: ویشا آنجلووا / فلیکر)

بهترین ها بدون نسخه

کمتر از یک سال پیش Y Combinator به من و دوستانم این فرصت را داد تا با ورود به برنامه آنها ، استارت آپ خود را دنبال کنیم.

برای همیشه لازم نبود دانشگاه را ترک کنم ، فقط مجبور شدم یک ترم تعطیل کنم. اما خودم را می شناختم. بدون توجه به موفقیت شرکت ، بعد از 8 ماه قادر به بازگشت به کلاسهای مختلف نخواهم بود. عزیمت موقت واقعاً دائمی خواهد بود.

من این تصمیم را با خانواده ، دوستان و مربیان در میان گذاشتم. این حکم تقسیم شد ، بنابراین از طریق اینترنت به دنبال مشاوره بودم. پس از خواندن تعدادی مقاله ، من به الگوی متمایزی در نتایج پی بردم: کارآفرینان میلیونر و میلیاردر از فضیلت گذراندن اواخر نوجوانی / اوایل بیست سالگی در خارج از کلاس حمایت می کردند. موسسین به دانشگاه نیازی ندارند ، من بارها و بارها شنیدم.

برعکس ، هر منبعی که با آن روبرو شدم و من را ترغیب به ماندن در مدرسه کرد لحن متفاوتی داشت - یک منبع مادرانه:

تحصیلات دانشگاهی باعث می شود شغل رویاهایتان بیشتر شود. این قطعاً در بیشتر مشاغل صادق است اما هرگز کافی نبود که انگیزه مرا حفظ کند. پاداش خیلی مبهمی بود.

بسیاری از افراد موفق تحصیلات دانشگاهی دارند. این بوی ادعای علیت مشکوکی داشت. و علاوه بر این ، علامت گذاری کادرها باعث خوشحالی من نمی شود.

یک درجه به شما یک شبکه ایمنی می دهد تا دوباره روی آن قرار بگیرید. این موردی برای من ایجاد نشده زیرا من نمی خواهم قسمت بهتری از دوران جوانی خود را صرف ساختن یک محافظ کنم. من می خواهم کاری را انجام دهم که دوست دارم - اکنون .

احساس کردم که داستان کامل را نمی شنوم. در مورد شنیدن دلایل تصمیم گیری شخص دیگری ، هر چند حکایت ، نکته تسکین دهنده ای وجود دارد: این امر می تواند اعتماد به نفس بیشتری در خود داشته باشد. برای یک بچه دانشگاهی که مهارت در فن آوری و انگیزه ایجاد چیزهای بد دارد ، چه ارزشی در آموزش عالی وجود دارد؟ من تلاش کردم تا مقاله ای از زبان خودم به این سوال پاسخ دهم. این همان مقاله است.

آکادمی و Autodidact

شاید بارزترین و مکررترین دلیل برای ماندن در مدرسه این باشد که کلاسهایی که می خوانید مهارتهای ملموسی برای شما ایجاد می کنند. گرچه این ممکن است درست باشد ، اما این نکته را از دست می دهد - با ارزش ترین دوره ها چیزی را برای یادگیری تجویز نمی کنند ، اما چگونه یاد بگیریم

من غالباً این جمله را از زبان سایر دانشجویان می شنوم که بی فایده است آموزش هنرهای آزاد. آنها اعتقاد خود را بر این باورند که مدرک فنی با ارزش تر از درجه غیر فنی است ، انگار که برتری شخصی یا فکری را منتقل می کند:

مدرک تحصیلی در [ انگلیسی / جامعه شناسی / فلسفه / و غیره] به مهارت در محل کار ترجمه نمی شود. چرا چیزی یاد نمی گیرید کاربردی ؟

این ذهنیت بدون سر و صدا تنگ نظر و ضد روشنفکری است. هر یک از رشته های تحصیلی ارزش فکری دارد ، خواه قدر آن را بدانید یا نه. دانشمندان هم در وسعت و هم در عمق درک انسان در موضوعاتی که به نظر آنها قانع کننده است ، افزایش یافته اند. اکتشافات باستانی اغلب از مکانهایی انجام می شود که کاربرد عملی آنها بلافاصله مشخص نیست. این نکته دانشگاهی است.

هر رشته ، به ذات خود ، روش متفاوتی برای یادگیری دارد. هر یک روش های جدیدی برای ایده پردازی موجودیت ها و تعاملات آنها با یکدیگر به شما ارائه می دهد. مدل های ذهنی جایگزین دیگر غلط یا درست نیستند ، آنها فقط متفاوت هستند و شاید ناسازگار باشند. ابزارهای تحلیلی که با مطالعه یک رشته به دست می آورید بسیار بیشتر از هر درجه استفاده می شود.

ممکن است استدلال کنید که گسترش دانش خود در مورد رشته های مختلف خارج از دانشگاه امکان پذیر است. و شما درست می گویید! قطعاً می توانید.

اما شما نخواهید شد نخواهی چون سخت است نخواهی چون نمی دانید از کجا شروع کنید نخواهی زیرا در نگاه اول ، هر زمینه غیر مرتبط با جذابیت فعلی شما خسته کننده به نظر می رسد. نخواهی زیرا یافتن وقت برای جستجوی موضوعات غیر مرتبط با شغل یا شرکت خود دشوار است.

مدرسه شما را مجبور به خارج از منطقه راحتی خود می کند. ممکن است از یک رشته تحصیلی بدتان بیاید ، اما مهم این است که برای مدتی طولانی چیزهایی را که دوست ندارید مطالعه کنید تا یک فرد کاملاً جمع باشید. در نظر بگیرید که بسیاری از نوآوری های مهم از تقاطع چندین زمینه آغاز شده است. در واقع ، تمام ارزشمندترین دوره هایی که گذرانده ام ارتباطی با علوم کامپیوتر ندارند.

دانش آموزان خوب خودشان یاد می دهند. رک و پوست کنده خواهم گفت: به ندرت به کلاس ها می روم. بعضی ها به من می گویند autodidact - خودآموز - اما من اعتقاد ندارم چنین چیزی وجود داشته باشد. من همیشه از شخص دیگری یاد می گیرم ، خواه این یک مدرس باشد ، یا نویسنده یک کتاب درسی باشد ، یا نویسندگان جمعی یک مقاله در ویکی پدیا. هر کدام به سادگی یک رسانه متفاوت هستند و هرکسی تنظیمات خاص خود را دارد.

این درست نیست که من نادرست باشم که چرا دروس خاص را تحقیر می کنم (و ادامه می دهم!) چرا که کلاسهای بد با برنامه درسی بد که توسط معلمان بد تدریس می شود ، اتلاف وقت شما هستند. استدلال بالا در حالت ایده آل است ، زمانی که دوره های شما به شما الهام می گیرد تا بیشتر از اینکه شما را با کار خسته کننده بار بیاورید ، بیشتر بیاموزید. برای کلاسهای درگیر با اساتیدی که شما را به خارج از محدوده راحتی فکری شما سوق می دهند ، بهینه شوید. به هر قیمتی از کلاسهای بد خودداری کنید.

بسیاری از مهمترین دروس کالج را نمی توان از طریق کتاب آموخت. مدرسه کاتالیزور تجربیاتی است که محدودیت های جسمی ، عاطفی و روحی شما را به شما می آموزد. هنگامی که با دانشگاهیان ترکیب می شود ، یک برنامه کارشناسی بیشترین فرصت را برای به دست آوردن مهارت های جدید ، هم از دانشجویان دیگر و هم از اعضای هیئت علمی به شما ارائه می دهد. هیچ وقت دیگر - حتی در هنگام راه اندازی - زمانی نخواهید بود که شما با چنین تمرکزی از همسالان احاطه شده و شما را قادر به یادگیری بیشتر کند.

شما مارک زاکربرگ بعدی نیستید.

... و این اشکالی ندارد!

Tech با فرقه های شخصیتی مشکل دارد. به نظر می رسد همه معتقدند خودشان مدیرعامل سرمایه گذاری فراری میلیارد دلاری بعدی هستند.

با این حال ، بسیاری از کارآفرینان تازه کار ، فراتر رفته و سعی در تقلید از زندگی شخصی و تصمیمات کسانی دارند که آنها را بت می کنند. اما اگر زندگی خود را به عنوان سایه دیگری زندگی می کنید ، می فهمید که این خود شکننده است. مارک زاکربرگ بعدی هرگز وجود نخواهد داشت. این چگونه کار نمی کند

زندگی خود را سعی نکنید فرد دیگری شوید - نفر بعدی باشید. شرط می بندم که جاه طلبی های شما جالب تر باشد.

فرهنگ استارتاپ با این ذهنیت خصمانه است. من از کسانی که هکر نیوز / TechCrunch / سوراخ آبیاری مورد نظر خود را برای اقدامات دقیق که باید برای تبدیل شرکت تازه کار خود به یک شاخ شاخ گزیده شستشو کنند ، می شناسم. اگر برنامه دقیق پنج ساله ندارید ، قبلاً شکست خورده اید.

پیچ کن شما به یک برنامه زندگی احتیاج ندارید. احتمالاً حتی یکی هم نمی خواهید. دانشکده دعوت برای کشف خود است. از آن استفاده کنید.

چرا عجله؟

کارآفرین ترک اجتماعی نابجای اجتماعی در رسانه های مدرن تبدیل به چیزی کلیشه ای شده است. ترک تحصیل برای ایجاد یک تجارت مد روز است.

برخی از افراد درخشان با تشویق بهترین ها و درخشان ترین افراد برای پایان دادن به موقع تحصیلات رسمی خود ، از این روند بهره مند شده اند. از همه قابل توجه تر ، بورس تحصیلی Thiel هر ساله تعداد معدودی دانش آموز را انتخاب می کند تا در ازای دریافت کمک هزینه و کمک هزینه تحصیلی به مدت دو سال از تحصیل باز بمانند که به آنها کمک می کند اشتیاق (معمولاً کارآفرینی) خود را دنبال کنند. من دوستان زیادی در بورس تحصیلی Thiel دارم ، معتقدم که این برنامه داوطلبان با کیفیت بالا را انتخاب می کند ، و Fellowship را تحسین می کنم که باعث می شود ترک تحصیل یا به طور کلی دور زدن آن از نظر اجتماعی قابل قبول باشد.

با این حال ، من با پایان نامه اساسی برنامه موافق نیستم. این برنامه ها دقیقاً همان کاری را انجام می دهند که سیستم آموزش دانشگاهی مبتنی بر مسیر مخالف آن هستند: آنها حجاب نازکی از اعتبار خارجی ارائه می دهند. جایزه - یک مدرک - به این معنی نیست که آن را دریافت کرده اید. کار سختی که باید انجام شود باقی مانده است.

من تصور می کنم که بورس تحصیلی Thiel به دنبال دانشجویانی است که نمی توانند منتظر بمانند و در حال جستجو برای آخرین کاه هستند که آنها را از لبه خارج می کند. با این حال ، اگر آخرین فشار خارجی وارد شود ، ممکن است به دلایل نادرستی باشد. از خودتان بپرسید که اگر هیچ تأییدی دریافت نکردید آیا تصمیم مشابهی را می گیرید؟ اگر هنوز هم تحصیل را رها می کنید ، تقریباً به شکلی متناقض ، برنامه هایی مانند Thiel Fellowship می توانند برای شما مناسب باشند.

من وقتی می گویم اگر می خواهید شرکتی بسازید ، با تجربه و مشاهده صحبت می کنم ، احتمالاً می توانید در دوران مدرسه از آن نمونه اولیه بگیرید. اگر شروع به پرواز کند و کلاسها مانع شوند ، لحظه مناسبی است که بخواهید آن را در دانشگاه ترک کنید.

خودتان را سوراخ کبوتر نکنید. تعداد بیشماری از پروژه های دیگر وجود دارد که می توانید در حالی که هنوز در کلاسها حضور دارید کار کنید در 3 سال اول حضورم در UC Berkeley ، برنامه ای را در برنامه ما ساختم جوجه کشی دانشجویی ، انداخت بزرگترین هکاتون تا به امروز ، و یک دسته از نرم افزار منبع باز . من همه اینها را در رشد حرفه ای خود مثر می دانم.

هیچ دلیلی وجود ندارد که صبر کنید تا فارغ التحصیل شوید تا کارهایی را که دوست دارید شروع کنید. برای پروژه های کلاس با دوستان خود تیم شوید. چیزی بساز - هر چیزی - حتی اگر این یک تجارت نباشد. برای یک هدف یک رویداد یا جمع آوری کمک مالی برگزار کنید. زیر نظر یک استاد تحقیق کنید. از منابع دانشگاه خود به نفع خود استفاده کنید. مهم این است که شما کاری انجام دهید که به آن اهمیت دهید.

با این حال ، مهمترین کاری که من در دانشگاه انجام دادم نامحسوس است:من جامعه ای از دوستان پیدا کردم که هر روز مرا به چالش می کشد. احاطه خود با گروه مناسب همسالان ، عنصر اساسی در ایجاد لذت و ارزشمند بودن تجربه کارشناسی زیر است. برای روابط خود وقت بگذارید. زندگی خارج از حباب های اجتماعی دانشجویی می تواند منزوی کننده باشد. وقتی وارد دنیای واقعی می شوید ، دوستی های شما همان چیزی است که برای شما عزیز خواهد بود.

از خودت پذیرایی کن

زندگی کوتاه است. جوانی شما زیر مجموعه بودن کوتاه تر است. شما مدیون خود هستید که کمی (بیشتر) لذت ببرید.

فعالیتهای زیادی وجود دارد که فقط در دوران تحصیل می توانید تجربه کنید. من فکر می کنم بسیاری از کسانی که ترک تحصیل می کنند این واقعیت را از دست می دهند که ما انسان هستیم. انگیزه ما فقط پاداش های بلند مدت قابل درک نیست. در اینجا لیست مختصری از مواردی است که در صورت تصمیم به ترک دانشگاه از دست خواهید داد:

• با افراد هم سن و سال خود با جهان بینی های مختلف یا زمینه های قومی / مالی / جغرافیایی / سیاسی ملاقات کنید.
• از وقت آزاد خود بیشتر از آنچه می دانید لذت ببرید و جای ماجراجویی را می گذارید (یا فقط میله های پنیر بخورید و بازی های ویدیویی بازی کنید).
• به یکی از یک میلیون گروه دانشجویی بپیوندید یا گروه خود را شروع کنید.
• در یک برادری ، جنجالی ، مشارکتی یا هر جامعه دانشجویی دیگر زندگی کنید.
• ذهن خود را در محیطی گسترش دهید که از نظر اجتماعی قابل قبول باشد.
• از تابستان خود برای انتخاب محیط های مختلف کاری از طریق کارآموزی ، سفر به دور دنیا یا گذراندن وقت با ارزش در کنار دوستان و خانواده استفاده کنید.
• اجرای رقص ، کرال ، تئاتر و سایر انواع اجراهای همکلاسی های خود را تماشا کنید.
• چیزهای عالی بسازید و با دوستان مادام العمر خود دیدار کنید هکاتون های دانشگاهی .
• هر روز شلوار عرق بپوشید.

هنگامی که من تصمیم گرفتم YC را برای تکمیل مدرک کارشناسی خود رد کنم ، این تصمیم همه را متعجب کرد. با این حال ، هیچ کس بیشتر از خودم متعجب نبود. من تمام زندگی ام را با خارش برای یک فرصت قابل قبول گذراندم که یک بار برای همیشه من را از کلاس بیرون کند. اما به محض این که استطاعتم فراهم شد ، دست از کار کشیدم - نه از ترس ، بلکه از روی درک.

من عادت کرده ام که دلایل ماندن در مدرسه را توضیح دهم. به طور کلی ، این اولین سوالی است که دیگران وقتی می شنوند من در آستانه ترک تحصیل هستم می پرسند. اما بندرت آنها از احساس من در مورد تصمیم می پرسند. می گویم این س thisال بسیار مهم تری است. خوب ، کمی بیشتر از نیم سال بعد چه احساسی دارم؟

خوشحالم که هنوز در دانشگاه هستم و نمی توانم برای سال ارشد صبر کنم.

الکس کرن یک توسعه دهنده نرم افزار ، کارآفرین و دانشجو در UC Berkeley است. او به دویدن کمک می کند CalHacks ، StartupBerkeley ، و KairosSociety کالیفرنیای شمالی. این مقاله در اصل در متوسط .