جان مالکوویچ برای پرسیدن سوالی از بازوی شما جدا نخواهد شد

صحنه ای در فیلم وجود دارد سزار چاوز جایی که یک مالک تاکستان می فهمد سازمان دهنده کار سزار چاوز قصد دارد مشاغل خانوادگی را برای تحریم هدف قرار دهد. چه کاری باید انجام دهیم؟ پسر مالک می پرسد. مالک به نوه اش غذا می دهد و بلافاصله جواب نمی دهد.

کدو سبز؟ او با لطافت می گوید ، یک قطعه سبزی به کودک می دهد. بعد آه می کشد. او جواب را نمی داند. او کسی نیست که به دانشگاه رفته است. او می گوید ، او فقط کسی است که سرمایه زیادی در تنها پسرش سرمایه گذاری کرده است ، امیدوار است که روزی پسر بتواند به یک سوال ساده پاسخ دهد. صاحب تاکستان ، که جان مالکوویچ بازی می کند ، مکث می کند ، لبهایش را به هم فشار می دهد ، سپس آنها را باز می کند و با ظرافت بسیار زیاد ، از طریق تهدید محرمانه مالکوویچی ، سوال را بیان می کند و در دندان های خود فرو می رود: چگونه من پدر پدرم را اداره نمی کنم به درون لعنتی زمین؟

آقای مالکوویچ فقط برای چند دقیقه از حضور در این فیلم روی صفحه است ، اما عملکرد او ، یک باره دلسوزانه و ترسناک ، به زیبایی یک هاژیوگرافی ساده و غیر مستقیم را پیچیده می کند. صاحب تاکستان ، پسر مهاجران خود ، نمی تواند بفهمد چرا چاوز قصد دارد او را خراب کند ، اما آنچه واقعاً به او آسیب می رساند این است که پسر بی ادب و نرم دست او برای دفاع از خانواده اش بسیار مجهز است. بنابراین اغلب وقتی چیزی شبیه به این را می بینید ، آنتاگونیست چنین است بعید ، بازیگری که آقای مود کمپانی اش را تولید کرد چاوز ، می گوید و این همیشه نقطه فیلم را ضعیف می کند.

وقتی صحبت از آنتاگونیست ها می شود ، تعداد بازیگران کمتری از آقای مالکوویچ وجود دارد. او با یک حلقه لب ، یک تکان دادن زبان ، یک چشمک زدن آرام و مانند مارمولک ، انرژی بالقوه فوق العاده ای را در زیر آرامش سطح انتقال می دهد. خشم تقریباً کاملاً نهفته است ، ظرفیت خشونت بیش از آنکه نشان داده شود ، ضمنی است و همین امر باعث ایجاد رعب و وحشت می شود. بازی های وی به عنوان louche libertine Valmont در سال 1988 Liasions خطرناک یا گنگستر دمدمی مزاج KGB روسیه در سال 1998 است جمع کننده ها نام او را مترادف با شرورانه لغزنده ، تلقین کرد. روی صفحه ، کوچکترین حرکات و اظهار نظرهای غیراخلاقی وی می تواند باعث سو mal قصد شود ، به طوری که دیوید لترمن یکبار ده لیست از چیزهایی را که به نظر می رسد وحشتناک هنگام گفتن توسط جان مالکوویچ است ، انجام داد که توسط جان مالکوویچ اجرا شد. (شماره 5: نوقا!)

اما صحبت کردن در مورد چاوز ، و مجموعه تلویزیونی آینده او استخوان های ضربدری ، هنگام صرف صبحانه در Gemma در East Village ، این بازیگر به اندازه یک لیوان شیر شرورانه روبرو می شود. لاکونیک ، بله دست کم گرفته ، قطعاً. به سختی از خود بیزار ، مطمئن ، اما کاملا مودب ، صمیمی و سخاوتمندانه با وقت خود ، و احیای ابری پوزخند و خروس. تحریک کننده ترین جنبه ارائه او لباس او ، کت و شلوار آبی روشن با ژاکت آبی است که الگوی آن با طرح روی کراوات او مطابقت دارد و یک پیراهن چاپ گلدار ، آبی نیز. در طول مکالمه ما ، او خود را احمق و از هر لحاظ قابل توجه نمی داند. او می گوید چیزی شبیه شخصیت هایی که در این فیلم بازی کرده است ، حداقل از همه ، شاید جان مالکوویچ نیست جان مالکوویچ بودن . اگر چیزی باشد ، او می گوید ، او احتمالاً بیشتر شبیه لنی است ، مزرعه دار معلول ذهنی که دست او را می گیرد از موش و مرد . آقای مالکوویچ در جشنواره فیلم ساندنس 2002.

فکر می کنم شاید به عنوان یک سرماخوردگی شهرت پیدا کردم بی روح ، او می گوید اما ، می دانید که هیچ چیز فراتر از حقیقت نیست. من مطمئن هستم که مردم تا حدی نقش هایی را که من با خودم بازی می کنم اشتباه می گیرند. خودم شوخی را ترجیح می دهم.

البته وسوسه وجود دارد که این رد کردن را به عنوان یک شوخی بخوانید. (آیا واقعا کدو تنبل کشوری از زبان عامیانه فرانسوی برای روشنفکر استفاده می کند؟) اما دوست صمیمی و شریک تولید او ، راسل اسمیت ، که آقای مالکوویچ را از وقتی در دانشگاه با یکدیگر بودند می شناسد ، همان توصیف آقای مالکوویچ را می پذیرد.

آقای اسمیت می گوید بسیاری از برداشت ها از جان وجود دارد و به طرز عجیبی همه اشتباه می کنند. او بسیار خنده دارتر از آن است که مردم فکر می کنند. او خیلی طبیعی تر است. او دوست دارد تلویزیون تماشا کند ، بسکتبال را دوست دارد ، وقایع جهان را می داند. او کسی نیست که در دنیای خودش نشسته و ماکرام بسازد.

وقتی اشاره شد که آقای مالکوویچ در واقع سوزن دوزی و بافتنی انجام می دهد ، آقای اسمیت تصریح می کند: او یاد گرفت که در همان زمان که صندلی های کنسرسی را انجام می داد ، کمی بافندگی را انجام دهد مکانهایی در قلب [اولین فیلم بازیگر ، که برای آن نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد]. او می کشد ، نقاشی می کشد ، می تواند کثیف شود و چیزها را تعمیر کند ، او باغ می دهد. او فرانسوی زیبایی صحبت می کند. او یک مرد رنسانس است.

شاید یک انسان رنسانس ، اما شخصی ساخته خود. با او درباره کودکی اش صحبت کنید ، و اشاره ای به تلاش عظیمی که باید برای تبدیل خود از کودکی با اضافه وزن ، زورگو و متوسط ​​از نظر دانشگاهی به یک کودک پیشرفته و در حال نگه داشتن جهان در مکان های مخفی تبدیل شده است ، به دست می آورید. آقای مالکوویچ پسر دوم را در خانواده ای 5 نفره در بنتون ، ایالت بزرگ کرد. مادر وی سردبیر روزنامه شهر بود و پدرش ، چترباز سابق ، یک مجله حفاظت را ویرایش می کرد. آقای مالکوویچ می گوید که او بلافاصله رویایی و برون گرا ، چاق و ورزشکار بوده است (در دوران نوجوانی با رژیم Jell-O 70 پوند وزن کم کرد) اما سرانجام فقط یک بچه کوچک در یک شهر کوچک در قلب قلب بود - یک پسر بچه بسیار عادی .

نفوذ شکل گیری برادر بزرگتر او ، دنی ، بود که بعداً الهام بخش بازی لی ، برادر بزرگتر خشن در نمایش سام شپارد بود. غرب واقعی .

اگر 9 ساله هستید و در خانه در حال تماشای فیلمی در مورد جان فیلیپ سوزا هستید زیرا توبا بازی می کنید و برادرتان به خانه می آید و روی شما می پرد و شما را تف می کند ، علاوه بر رویارویی با آن ، راه های زیادی وجود ندارد.

او می گوید ، در بزرگسالی یاد گرفته است که شرایطی را که قبلاً در زندگی حرفه ای اش نبود ، خنثی کند. (در یک ماجرای متداول مالکوویچ از زمان های قدیم ، این بازیگر خشمگین که با چاقوی بووی ، یکی دیگر از پنجره اتوبوس منگنه شده ، یک راکب را می ترساند.) او اصرار دارد که توانایی او برای خشونت بیش از حد است. خشم دسته های مختلفی دارد. آیا می توانید آن را صدا کنید یا فقط تظاهر کنید؟ من آدم عصبانی نیستم … بیشتر افرادی که من را می شناسند ، مرا بدخلقی توصیف نمی کنند. هرچند او تصدیق می کند که قادر است آن خشم کودکی را هنگامی که برای او مناسب است احضار کند. آقای اسمیت می گوید وقتی طرفداران در مجامع عمومی به بازیگر نزدیک می شوند ، در دفاع نقش دارند ، او ممکن است بازوی من را پاره کند اما من به هر حال این را می گویم . او این صدای نرم را دارد ، او مرد بزرگی است ، بزرگتر از بسیاری از بازیگران. او در تهدید آرام عالی است.

آقای مالکوویچ وقتی بزرگتر شدند با برادرش آشتی کرد. او می گوید دنی دوران کودکی آنها را طور دیگری به یاد می آورد. از نظر برادرم ، همه این تصورات خیالی من بود. او در ذهن خود والی کلیور بود. او فکر کرد که من فقط بدخلقی دارم و به همین دلیل آنها مرا 'سگ دیوانه' صدا می کردند و خلق و خوی من همیشه کاملاً بی دلیل ، بی دلیل بود و هیچ کس آن را درک نمی کرد. صدای او آرام و در عین حال لبه دار از فولاد است.

دنی در سال 2011 ، در سن 59 سالگی درگذشت ، یک سال کوچکتر از آقای مالکوویچ که اکنون است. این بازیگر می گوید ، مانند بسیاری از عوارض زندگی ، من برادرم را بسیار دوست داشتم و با پیشنهاد اشک چشمهایش نرم شد. البته بهتر است بگوییم او شخص وحشتناکی بود ، اما زندگی به طور کلی اینگونه نیست.

آقای مالکوویچ در دانشگاه ایلینوی شرقی تحصیل کرد و از خواندن و نواختن گیتار در بارها و قهوه خانه ها حمایت کرد. (او صدای خوبی داشتم ، چند میلیارد سیگار پیش ، او می گوید.) می توان ویدیویی از آواز او را مشاهده کرد ، به احتمال زیاد ، لئونارد کوهن سپاس خداوند را در یک نمایش تلویزیونی روسیه ، اجرایی که ادعا می کند دوستش ، بازیگر لیتوانیایی Ingeborga Dapkunaite ، با او صحبت کرده است.

من مطمئن هستم که او به من گفت ، 'شما باید ادامه دهید و چیزی بخوانید' ، اما من مطمئن هستم که آن را نشنیدم یا فکر می کردم به نوعی ایمن خواهم بود. همانطور که معلوم شد ، وقتی ادامه می دهید ، باید چیزی بخوانید ، می گوید. او در اپراهایی بازی کرده است ، که دوست دارد و می گوید اگر خیلی غیر عملی نباشد دوست دارد کارهای بیشتری انجام دهد: نماینده من فقط عصبانی می شود ، زیرا ، می دانید ، آنها از شما می خواهند مرد عنکبوتی ، و شما یک تاریخ اپرا در ترکیه دارید.

آقای مالکوویچ پس از ترک کالج با خجالتی بودن از فارغ التحصیلی ، به شیکاگو نقل مکان کرد و در کنار گری سینیز ، جوآن آلن و گلن هدلی ، که بعداً ازدواج کرد ، به تئاتر استپن وولف پیوست. هنگامی که شرکت تولید می کند غرب واقعی به خارج از برادوی ، منتقل شد بار عملکرد خود را یک سوراخ در یک بازیگری نامید. نقش های فیلم ، همراه با قسمت Biff in مرگ یک فروشنده ، در برادوی ، به زودی دنبال کرد. سپس والمونت وارد شد Liasions خطرناک روبروی میشل فایفر ، طلاق و فیلم برناردو برتولوچی آسمان پناهگاه ، جایی که او با دستیار وقت آقای برتولوچی ، Nicoletta Peyran ملاقات کرد. این زوج به جنوب فرانسه نقل مکان کردند ، صاحب یک فرزند پسر و یک دختر شدند و زندگی آرامی و راضی داشتند که آقای اسمیت برای بازیگر فیلمنامه ای نوشت که توسط چارلی کافمن نوشته شده بود. آقای مالکوویچ فیلمنامه را دوست داشت اما می خواست خودش کارگردانی کند و بازیگر دیگری نقش اول را بازی کند. آقای کافمن متشکرم اما متشکرم ، اینگونه بازیگر از جان مالکوویچ تبدیل شد جان مالکوویچ بودن .

در این فیلم ، مردم برای کشش کوتاه به یک درگاه مغز بازیگر می پردازند. به عنوان جان مالکوویچ ، تجربه سفارش حوله از کاتالوگ یا خوردن غذاهای باقیمانده از یخچال بسیار منتقل کننده است به زودی بازیگر مجبور است برای حفظ فضای سر خود مبارزه کند. همانطور که دوست قدیمی تئاتر او ، گری سینیز ، برای همیشه به عنوان ستوان بی پا از پا شناخته خواهد شد فارست گامپ ، فیلم برای تعریف این مرد آمد. تیتر آگهی ترحیم وی عملا خودش را می نویسد.

او می گوید از انجام این کار پشیمان نیست ، اگرچه می فهمد چرا مردم فکر می کنند ممکن است.

این مطمئناً چیزی بود که به آن فکر کردم: این چگونه زندگی من را فریاد خواهد زد؟ اما در واقع ، هیچ تفاوتی ایجاد نکرد. خنده دار این است که این فیلم چقدر باسابقه بود ، کاملاً با من ارتباطی نداشت. خیلی زود پس از آن ، همه در مغز همه سوار می شدند. سرش را به سمت یک باسوبو متمایل می کند. پیشخدمت Gawker یا Dlisted یا Page Six را ادامه می دهد ، شما دائماً عکس می گیرید و گوش می دهید ، حتی از لحاظ تصوری ایده حفظ حریم خصوصی کاملاً ناپدید می شود.

این بازیگر و خانم پیران در سال 2003 و در پی اختلاف در مورد مالیات ، از فرانسه به ایالات متحده بازگشتند. سپس در سال 2008 ، آقای مالکوویچ از کارگردانی نمایشی در مکزیکو سیتی بازگشت و میزبان وی بود شنبه شب زنده . شب بعد ، هنوز ادامه دارد SNL زمان ، او دیر وقت بود که مشغول مرور اینترنت بود - یک وبلاگ ادبی که هیچ ارتباطی با هیچ کاری نداشت - و عکسی از برنی مادوف را با دستبند دید. این بازیگر اخیراً همه سرمایه گذاری های خود را به توصیه مدیر تجارت خود با آقای مادوف تلفیق كرده بود. من فقط به نوعی ... او نشسته است و درک کاملی از خود نشان می دهد ، بیان او از عدم درک به درک به نوعی استعفا سرگرم کننده تبدیل می شود ، گویا در برخی از سطح ها این انتظار را داشت. من به شریک زندگی خود [پیران] ، که از قبل در خانه ما در کمبریج در رختخواب بود ، گفتم - من گفتم ، ‘گوش کنید ، من فکر می کنم ما برخی از مشکلات را داریم. من قصد دارم بیرون بروم و یک بسته سیگار بگیرم. من یک دقیقه دیگر برمی گردم. 'او گفت ، 'سیگار نکشید!' ، و من گفتم - و این دوباره است ، که مالکوویچیان را به صورت نویسی کوتاه می کشد - یک دقیقه برگرد .

بازیگر خودش را مقصر می داند. البته ، من برای اجازه دادن به آن خیلی لال شدم ، زیرا قرار بود چه کاری انجام دهد؟ من هرگز واقعاً آن را درک نکردم. او هزینه های خود را کاهش داد ، تصمیمات شغلی استراتژیکی گرفت و اکنون نگرشی فلسفی در مورد این تجربه دارد. او می گوید برای من سخت است که خودم را به هر طریقی قربانی ببینم. به عنوان یک احمق هرگز سخت نیست ، بلکه به عنوان یک قربانی ، نه واقعاً. او می گوید ، او خوش شانس بود که همیشه توانسته کار پیدا کند. سالهای بعد این اپراها ، فیلمهای كوچك را برای شركت سازنده اش به ارمغان آورد - چیزهای كوچكی كه حتی در وحشیانه ترین توهمات یك فیلمساز توسط بیش از دوازده نفر دیده نمی شد - كارگردانی تئاتر در فرانسه و بخشهای پرداخت قبض در قرمز ، ترانسفورماتورها و شبکه 2 .

که ما را به ریش سیاه می آورد. که در استخوان های ضربدری ، یک سریال 10 قسمتی است که در ماه مه برای اولین بار در NBC پخش می شود ، آقای مالکوویچ نقش یک دزد دریایی افسانه ای را بازی می کند ، کامل با هوس ، گوشواره و قفل های سفید روان. ریش سیاه که ادعا می شد برای ترساندن دشمنان مشعلهای روشن زیر کلاه خود می بست اما هنوز هیچ قتلی به نام خود ثبت نکرده است ، با تکیه بر تهدید ضمنی برای تحمیل اراده خود ، در صندوق چرخ آقای مالکوویچ است. این بازیگر که هیچ یک از قسمت های پایان یافته را ندیده است ، به سادگی می گوید که او تجربه را بسیار دلپذیر می داند به این دلیل که به او امکان داد تقریباً شش ماه در مکان (پورتوریکو) بماند ، طولانی ترین چیزی که از یک زمان تاکنون در یک مکان بوده است. 1987

آقای مالکوویچ اخیراً برای وب سایت Reddit از من هر چیزی بخواهید انجام داد ، جایی که او برای همه چیز از جمله ضبط پیام خروجی برای تلفن طرفداران ، با احتیاط ، متواضع و بازی روبرو شد. (سلام ، این ماشین پاسخگوی بنیامین است. می دانید ، او دارد خیلی زیاد دوستان ، اینطور خواهد بود خیلی سخت برای اینکه او به شما بازگردد.) نظر دهندگان ذهن جمعی خود را از دست دادند (من کار هوشمندانه ای انجام دادم و به طور قانونی نام خود را به بنیامین تغییر دادم) ، اما اجرای آنلاین با عدم سرمایه گذاری این بازیگر در شخصیت عمومی او مطابقت دارد.

خواه عملی انکار خود اراده یا ساده تر ، اثبات اینکه در محو نشدنی ترین نقش هایش فقط کار خود را انجام می دهد ، بازیگری ، به نظر می رسد آقای مالكوویچ در نیمه راحت بین پذیرش و استعفا نشسته است. اگر او هیچ گونه عملکردی در مورد بازی دزدان دریایی در تلویزیون ندارد ، همچنین افتخار نمی کند که در صحنه و صفحه به موفقیت دست یابد. شما در سال 1988 کاری را انجام دادید که مردم دوست داشتند. آیا این کار باعث می شود که کار امروز خوب باشد؟ فکر نمی کنم

استخوان های ضربدری در سال 1715 ، سه سال قبل از مرگ Blackbeard تنظیم شده است. آیا بازی در نقش یک مرد در اواخر زندگی به او مکث می کند؟ او می گوید من واقعاً به میراثی فکر نمی کنم. به نظر می رسد مردی که ادعا می کند جوک را به ماشین بازی ترجیح می دهد بزرگترین شوخی کیهانی از همه است.

او می گوید ، من اینجا بودم و پس از آن من خواهم رفت ، بدون اشاره به سوice نیت اما شاید فقط پیشنهادی از آن بی مهری معروف مالكوویچ ، شانه خالی كردن كلامی باشد. من واقعا اهمیتی نمی دهم