(عکس از فرناندو پریرا گومس.)
کریستینا برکلی می گوید ، این یک تجربه عاشقانه نیست ، و در اطراف 23 نفر از افرادی که برای مهمانی چشم نواز او ثبت نام کرده اند ، نگاه می کند. ما در یک استودیوی خصوصی یوگا در خیابان 49 غربی روی صندلی های تاشو می نشینیم. پرده ها در برابر زرق و برق Times Square و فیلترهای روشنایی نرم از طریق فانوس های سقفی کاغذی کشیده می شوند.
مهمانی های چشم نواز - در اصل ، وقایع بی سر و صدا با سرعت قدمت - چند سال پیش توسط یک معلم سالسا به نام مایکل الزبرگ اختراع شد ، که بعدا نوشت قدرت ارتباط چشمی: راز موفقیت شما در تجارت ، عشق و زندگی است . هدف احزاب او آوردن آنچه در زمین رقص آموخته بود - قدرت تماس چشمی - به توده ها. این مفهوم به زودی توسط هنرمندان وانت به عنوان طرحی سریع و سریع ربوده شد. اما کاری کردن افراد در دستور کار خانم برکلی نیست. او گفت ، ما اینجا نیستیم تا کسی را اغوا کنیم ، و در زمان تعطیل به من یاد غریبه های مست در بار می اندازد: من با شما به خانه می روم ، اما ما رابطه جنسی نداریم.
خانم برکلی یک نوع جدید است - او چیزهایی به نام تشدید لیمبیک و ترنس زاینده را مطالعه می کند ، به عنوان مربی زندگی کار می کند و می دانید مهمانی های چشم نوازی برگزار می کند - اما او به زمین خسته و بیان می کند. او ابراز تاسف می کند که در شهر نیویورک ، نیازی به ذکر نیست در عصر تلفن های هوشمند و فیس بوک ، مردم فراموش کرده اند که چگونه چهره به چهره متصل شوند. ما در داخل جوانه های گوش پنهان می شویم. چشمهایمان را به صفحه های خود نگاه می کنیم. و در نتیجه ، ما یکدیگر را از دست می دهیم.
خانم برکلی از هر یک از ما می خواهد که جای خالی را پر کنیم: خیره شدن ______ است.
ما به دور دایره حرکت می کنیم. می گویم هیجان انگیز است. دیگران می گویند ترسناک ، صمیمی و شخصی است. پسری با تی شرت ، شلوار جین و برچسب نامی که روی آن نوشته شده و کریستوفر می گوید ، به طرز حیرت انگیزی گرم. کریستوفر به طور واضح جوانترین فرد اتاق است (به نظر می رسد اکثر آنها در اواخر دهه 20 و بالاتر هستند). او با پوست صاف و چشمان گشاده اش خیلی جوان به نظر می رسد و به غیر از سوپ ، در مورد هر چیزی به طرز شگفت انگیزی داغ می گوید.
خانم برکلی می پرسد ، چه چیزی باعث سرخ شدن شما می شود؟
اشتباه می کنم ، می گویم.
تعارف می کند ، شخص دیگری می گوید.
مردم با دیدن من گریه می کنند.
توجه
کریستوفر می گوید ، وقتی زنی گونه ام را می بوسد یا گردن من را گاز می گیرد.
خانم برکلی دراز می کشد قوانین خیره کننده چشم: صحبت نکن یک عبارت خنثی را حفظ کنید. حضور داشته باشید.
صندلی های تاشو را در دو ردیف روبرو قرار می دهیم - مردان در یک ، زنان در دیگری. من مطمئن نیستم که چرا عضلات من تنش دارند ، چرا ناگهان آرزو می کنم از این گروه فرار کنم به طور معمول من مردم را دوست دارم ، مگر اینکه آنها خیلی بلند باشند یا اصرار به نواختن گیتار هوا نداشته باشند. وقتی با کسی ، حتی کسی که تازه ملاقات کرده ام صحبت می کنم ، تماس چشمی را چالش برانگیز نمی دانم. در واقع ، من آن را دوست دارم. این روشی است برای نگه داشتن یکدیگر بدون اینکه یکدیگر را نگه دارید.
من روبروی مردی نشسته ام که در نام او Arjuna خوانده شده است. خانم برکلی به ما می گوید چشمهایمان را ببندیم و با خودمان ارتباط برقرار کنیم ، اما تمام کاری که من می توانم انجام دهم این است که نا امید باشم. اگر در صورت آرژونا بخندم چه؟ یا اگر فکر کند من می خواهم با او رابطه برقرار کنم چه؟ همچنین صندلی تاشو من از نوع توری چوبی است که به تنهایی مسئول تمام مشکلات کمر در جهان است.
خانم برکلی موسیقی را روشن می کند و به ما دستور می دهد که وقتی برای اولین دور دو دقیقه ای آماده هستیم چشم هایمان را باز کنیم.
من آماده نیستم به گفته دکتر کاتالین گوتارد ، دانشمندی که اساس عصبی احساسات را مطالعه می کند ، از تماس چشمی برای جنگیدن ، شکار و جاذبه استفاده می شود (از این رو هنرمندان برگزیده ای که مهمانی های چشم نواز برگزار می کنند) - و حفظ آن سیستم عصبی خودمختار را از بین می برد . که قلب تپنده و کف دست های عرق شده من را توضیح می دهد. سرانجام من نگرانم که اجازه می دهد آرجونا به پلک های من خیره شود ، بی دست و پا تر است ، بنابراین چشم هایم را باز می کنم. در آنجا او قابل انکار نیست.
همه تماس چشمی برابر نیستند. قبل از شروع ما ، خانم برکلی بین خیره شدن شدید و نگاه نرم تفاوت قائل شد (او مورد دوم را تشویق می کند). دکتر کارول گومن ، نویسنده حقیقت در مورد دروغ در محیط کار ، بین یک نگاه تجاری (تمرکز روی ناحیه بین چشم و اواسط پیشانی) و یک نگاه معاشقه (تمرکز روی دهانه از چشم تا دهان) تمایز قائل می شود. وقتی با آرجونا به یک نگاه خیره کامل تسلیم می شوم ، نمی دانم روی چه چیزی تمرکز کنم. می خواهم از پنجره بالا بروم. اگرچه من عادت کرده ام که در حین مکالمه چشم ها را قفل کنم ، اما چیزی در مورد تماس چشمی ساکت و پایدار بسیار پسند است. می خندم ، و بعد خودم را می سازم ، و دوباره دوباره می خندم.
وقتی دو دقیقه تمام شد ، خانم برکلی موسیقی را متوقف می کند و به مردان می گوید بایستید و یک صندلی را به سمت چپ حرکت دهید. ارجونا سرم را تکان می دهد ، درحالی که یک گاوچران کلاه خود را سرحال می کند ، سرد است. همه تازه همکاری کرده اند ، ما آن را از بالا می گیریم. با نگاه چهارم من ، تمایل به خندیدن از بین رفته است.
چقدر می توانید بازتر باشید؟ خانم برکلی از ما می پرسد. صفحات:1 دو
