چرا بچه ها باید از مدرسه بگذرند؟

امروز صبح دوباره دیر کردیم. این روزها ، دبیر مدرسه فقط دیرتر روی یک کارت تأخیر نارنجی خط می زند و ما را به راه ما می فرستد. او دیگر از پرسیدن دلیلش دست برداشته است.

شاید به این دلیل است که هجی کردن اختلاف بسیار دشوار است و INEPTITUDE بی ادب به نظر می رسد. بیشتر صبح ها ، به هر حال بهانه های من کاملاً زننده هستند. ما دیر رسیدیم زیرا:

• لیزی فراموش کرد کفش بپوشد.
• شلوار هنری را گم کردم.
• ما در حال تماشای یک فیلم باربی بسیار خوب بودیم و نمی توانستیم خود را دور کنیم.

صبح های دیگر ، دلایل ما بسیار ناراحت کننده است و حتی نمی توانم آنها را با صدای بلند بیان کنم. ما دیر رسیدیم زیرا:

• مامان داشت به فیلم های گربه دوست فیس بوکی اش نگاه می کرد.
• ما در ایوان جلوی خانه با حلزون بازی می کردیم.
• لیزی با یک تب کوچک از خواب بیدار شد ، اما مادر نمی خواست یوگا را از دست بدهد ، بنابراین او به لیزی تایلنول داد و این حداقل یک ساعت طول می کشد تا شروع کند.

ما سعی کرده ایم زودتر از خواب بیدار شویم و ناهارهای شب قبل را بسته بندی کنیم ، اما نتیجه همان است. حداقل دو بار در هفته ، با عصبانیت درگیر می شویم تا خودمان را از در خارج کنیم.

من می دانم که دلار با من متوقف می شود. مهد کودک من نمی تواند ساعت زنگ دار را تنظیم کند. کودک 2 ساله من نمی تواند زمان را بگوید. من تنها کسی هستم که می تواند ما را به آنجا برساند.

اما همانطور که مشخص شد ، من واقعاً نمی خواهم.

من می خواهم بعضی اوقات از مدرسه بگذریم. دخترم پنج ساله است و بعضی روزها دوست دارم او برگردد. من می خواهم او را به نمایش 10 صبح برسانم آنی ، و برای دیدن ببرها در باغ وحش در روز سه شنبه. من یک روز در خانه می خواهم فقط برای تهیه چیزهایی با گل ختمی.

دوستانم به من می گویند تعطیلات تابستانی برای همین است. اما عشق من به kiddo فصلی نیست. همه چیز عالی در جولای و آگوست اتفاق نمی افتد. آخر هفته دارید ، نه؟ در واقع. و همین طور مهمانی های فوتبال و کلیسا و تولد و کنار گذاشتن لباس های شسته شده. غیر ممکن است ، آخر هفته های ما نسبت به روزهای مدرسه شلوغ تر است.

خوب است که بذرها را صبح چهارشنبه بکارید ، و در جزر و مد کم به دنبال ستاره دریایی باشید. من می خواهم ما آن حلزون ها را در ایوان جلوی خانه دنبال کنیم ، و ببینیم چه چیزی آنها تمام روز را انجام دهید

به نظر می رسد شما باید در مکتب خانه باشید ، مردم می گویند. اما من معلم دخترم را دوست دارم. او یک کار دوست داشتنی انجام می دهد. من پیشنهاد نمی کنم که در ریاضیات یا اسپانیایی بهتر باشم ، یا اینکه همه چیز را برای یادگیری کودک به خواندن درک می کنم.

من پیشنهاد می کنم که برای کودک پنج ساله من ، 180 روز مدرسه بی معنی است.

برای دبیرستان ، آن را دریافت کردم. ما آنها را برای نیروی کار آماده می کنیم. چمدان کردن حساب برای تماشای پروژه باند فرودگاه با مادر استفاده خارق العاده ای از زمان نیست. اما مهد کودک؟ آیا 150 روز کافی نیست؟ یا 92 چطور؟ که ، من می توانم اداره کنم.

فکر می کنم خیلی خوب است که 180 روز مدرسه است در دسترس . من فقط نمی خواهم آن را نگه دارم وقتی دخترم روز چهارم خود را از دست داد ، نامه ای دریافت کردیم. من توضیح دادم که ما برای عروسی برادرم در اوهایو بوده ایم و سفر را برای دیدار مادربزرگ 94 ساله ام تمدید کردم. به گفته منطقه ، هیچ یک از این روزهای از دست رفته غیبت قانونی و معتبری نبود.

من می توانم دخترم را به دلیل بیماری ، تعطیلات مذهبی یا مراسم خاکسپاری از مدرسه دور نگه دارم ، اما نه برای ملاقات با او زندگي كردن مادربزرگ بزرگ در ده ایالت دور است. در عصری از پرستار بچه ها ، اردوگاه های روزمره و والدین سخت کار ، فکر می کنم که برای صرف وقت بیشتر با بچه ام تنبیه می کنم. با خواندن خط مشی حضور و غیاب مدرسه ، بیشتر به من یادآوری شد که پدر و مادرهایی که فرزندانشان بیش از حد روزها از دست می دهند ، می توانند تحت تعقیب کیفری قرار بگیرند.

افشای کامل: من زمانی بخشی از این سیستم بودم. من ده سال تدریس کردم و دارای مدرک تحصیلات تکمیلی در آموزش و پرورش هستم. من می دانم که زنگ های مدرسه برای آماده سازی دانش آموزان برای خطوط مونتاژ کارخانه اختراع شده است. ما تابستانها را تعطیل می کنیم تا بتوانیم یک اقتصاد ارضی که از مدتها قبل ناپدید شده است ، جای دهیم. و حضور اجباری در مدارس باعث افزایش سطح آموزش کلی شهروندان ما شد. اما چه موقع تصمیم گرفته شد که کوچکترین کودکان مدرسه ای ما باید به چنین سختی محکوم شوند؟

اشتباه نکن با تعادل ، آموزش اجباری چیز خوبی است. در این کشور این خوش شانس را داریم که می توانیم همه فرزندان خود را به مدرسه بفرستیم. سه ماده R (یعنی خواندن ، [w] Riting ، و ith ریتماتیک برای کسانی که پیگیری می کنند). اما باید جای تعجب ، خلاقیت و خانواده باشد. برای رفتن به دیدار مادربزرگ مجبور نیستیم آبله جعلی کنیم.

وقتی که من بزرگ می شدم ، آن بچه حضوری عالی و آزار دهنده بودم. بیشتر سالها حتی یک روز را از دست ندادم. من گواهی گرفتم و نام من در مجمع پایان سال فراخوانده شد. من به این افتخار کردم به جز ، نگاه به گذشته ، خیلی ناراحتم می کند. برای آن 9 ماه مدرسه ، جایی برای رفتن بهتر نبودم.

مدارس با مهربانی به پدر و مادری مثل من فکر نمی کنند. کلماتی برای ما وجود دارد: فعال کنندگان. و برای بچه های ما: TRUANTS.

من نگرانی مدارس را درک می کنم. وقتی بچه ها نشان نمی دهند ، آنها پول دولت را از دست می دهند. و معلمان زمینه های زیادی برای پوشش دادن دارند. دانش آموزانی که بازی می کنند همه دیگران را کند می کنند. برای بعضی از بچه ها ، غیبت زیاد می تواند ناتوان کننده باشد. چه اتفاقی برای کودکی می افتد که هفته را از دست می دهد وقتی حرف G را آموزش می دهد؟

من مایلم آن را شانس بدهم

مدرسه تنها مکانی نیست که در آن یادگیری اتفاق می افتد. آیا نمی توان درک خود از معنای تحصیل را گسترش داد؟ احساس می کنم که در حال حاضر با آنها در نیمه راه ملاقات کرده ام. من داوطلب در کلاس درس دخترم هستم. من گروه های خواندن را رصد کرده ام ، و دورهای حین آهسته دویدن را تایم کرده ام. من بوقلمون های صفحه ای را به عنوان صفحه اعلانات در روز شکرگذاری منقل کردم. در عوض ، آیا مدرسه نمی تواند اعتماد کند که زمانی که دخترم با من می گذرد نیز آموزشی است؟ این باغبانی و خنده و تحقیق حلزونی همه در میز جای دارند.