11 سپتامبر چگونه آمریکا را تغییر داد: برای بهتر و بدتر

جنگ ستارگان سه گانه رین جانسون

امروز ما 16 را گرامی می داریم^هفتمسالگرد آنچه القاعده عملیات هواپیماهای خود عنوان کرد ، مهمترین حملات تروریستی در تاریخ است. در این عملیات 19 جهادگر کشته ، 2978 قربانی بی گناه کشته و هزاران زخمی برجای گذاشت. ناگفته نماند که مجتمع مرکز تجارت جهانی منهدم شد ، چهار فروند جت هواپیما منهدم شد ، پنتاگون آسیب زیادی دید و یک ملت برای همیشه تغییر کرد.

در منهتن سفلی و پنتاگون - که همه با آن یادبودهای مناسب تا آن روز ساخته شده اند - مراسم یادبود یازده سپتامبر به طور معمول برگزار می شود. کسانی که به یاد می آورند ممکن است به طور خلاصه به آن صبح آفتابی سه شنبه که جهان تغییر کرد ، فکر کنند. برخی از آن صحبت خواهند کرد. همانطور که پدر و مادرم و دوستانشان زمانی خاطرات دقیق خود را از کجا در 22 نوامبر 1963 ، هنگامی که رئیس جمهور جان اف کندی ترور شد ، خسته کردند ، اکنون من و دوستانم فرزندان خود را با خاطرات دقیق 11 سپتامبر متولد کردیم.

با گذشت زمان ما می توانیم عملیات هواپیماهای القاعده و تأثیرات آن را با شفافیت قبلی از دسترس خارج کنیم. در ماه های پس از 11 سپتامبر ، هنگامی که شوک به عصبانیتی منجر شد که وحدت ملی را ایجاد می کند و به همان اندازه که زود گذر است ، یک دوره جدید برای آمریکا در یک مبارزه طولانی مدت با تروریسم و ​​افراط گرایی اسلامگرایانه طلوع می کند. چگونه درگیری در 16 سال گذشته به وجود آمده است؟

در وهله اول ، باید توجه داشت که جامعه اطلاعاتی ما از 11 سپتامبر تاکنون تروریسم تلفات جانی را از سواحل ما دور نگه داشته است. به ویژه ، کار گروهی FBI-NSA ، در همکاری نزدیک و یکپارچه با شرکای اطلاعاتی نزدیک خارجی ، صدها نقشه تروریستی را که همانطور که در تجارت جاسوسی گفته می شود ، از بین برد ، خنثی کرده است. جهادگران در 16 سال گذشته دقیقاً صفر حمله بزرگ عروسی را در ایالات متحده انجام داده اند - و این مناسب نیست هرگونه عدم تلاش .

در واقع ، از 11 سپتامبر همکاری ضد تروریسم FBI-NSA در جلوگیری از جهادگران قبل از کشتن آنها بسیار م soثر واقع شده است ، به طوری که آزادی خواهان مدنی به طور روزمره شکایت می کنند که بسیاری از این تروریست های احتمالی نیوشمند و خیالی بافی نیستند که توسط مخبران دولتی به دام افتاده اند. . این محصول جانبی موفقیت ضد تروریسم داخلی ما در سالهای اخیر است.

اگرچه جهادگران ، که معمولاً خودسرانه هستند ، از 11 سپتامبر آمریکایی ها را در خانه کشته اند ، اما بیشتر این تروریست ها الهام گرفته شده اند - نه هدایت آنها - هم مذهبی های خشن در خارج از کشور. در یک مورد معمول ، بدترین این حملات ، ذبح ژوئن 2016 در کلوپ شبانه نبض اورلاندو ، منجر به کشته شدن 49 بی گناه شد. با این حال قاتل آنها ، عمر ماتین ، یک شهروند آمریکایی بومی ، با وجود اینکه به وضوح از دولت اسلامی الهام گرفته است ، توسط آنها هدایت نشده است مگر در ذهن بیمار خودش .

ظهور آن دولت اسلامی ، به هزینه القاعده ، یکی دیگر از محصولات جانبی موفقیت های ضد تروریستی ما از 11 سپتامبر است. حق رای جهانی تروریستی که 16 سال پیش به طور چشمگیری به میهن ما حمله کرد ، خارج نیست ، اما بدون شک پایین است. اکثر سوپراستارهای این شرکت که به برنامه ریزی و اجرای عملیات هواپیماها کمک کردند مدتهاست که درگذشته یا در بازداشت هستند.

از همه معروف تر ، خود اسامه بن لادن پس از نزدیک به یک دهه تعقیب جهانی توسط جاسوسان و کماندوهای ما ، در مه 2011 در مأمور نگهداری پاکستان خود توسط مأمورین دریایی ارتش آمریکا کشته شد. از آن زمان ، ایمن الظواهری ، مرد دو ساله با عمر طولانی خود ، شماره دو است گذشته بی چون و چرای مرموز ، زمان سختی را پشت سر گذاشته است تا القاعده را به رده های بالای بازی جهادی بازگرداند.

خالد شیخ محمد ، کارآفرین جهادگر ، برجسته معمار 11 سپتامبر ، از سال 2003 در بازداشت ما بود ، زمانی که در پاکستان دستگیر شد. اگر چه باقی مانده است سوالات مهم و بی پاسخ در مورد KSM (همانطور که وی در محافل ضد تروریسم شناخته شده است) ، هیچ کس در 16 سال گذشته در واشنگتن قدرتمند نبوده است که پاسخگوی آنها باشد. این چیزی شبیه الگویی در بوروکراسی فدرال ما است که نمایش می دهد عجیب و غریب عجیب و غریب در مورد باز کردن ابعاد کامل است از حملات بزرگ تروریستی - خواه شامل جهادی ها باشد یا نباشد.

بیشتر انرژی و اعتبار القاعده در محافل اسلام گرایانه جذب دولت اسلامی شده است - اگرچه این گروه نیز تحت فشار جدی نظامی در عراق و سوریه به سرپرستی ایالات متحده قرار دارد. تمام آنچه با اطمینان می توان بیان کرد این است که عملیات هواپیماهای القاعده هرگز تکرار نشده است ، که بیانگر نکته مهمی در مورد تلاش های ما برای مبارزه با تروریسم از سال 2001 است.

به دلیل فقدان گزینه های دیگر ، جهادگران در سراسر جهان به تروریسم خودآغاز در غرب ، از جمله ایالات متحده متوسل شده اند. این حملات کوچک و غالباً فردی هیچ یک از تأثیرات سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی 11 سپتامبر را ندارد. در واقع ، مگر اینکه شما جزو معدود افراد بدشانسی باشید که توسط این افراد کشته یا معلول می شوید ، فقط حملات جهادی را انجام دهید ، آنها بیشتر از تهدیدی جدی برای سبک زندگی ما شبیه آزار هستند.

با این وجود نباید به لنگه های خود آرام باشیم ، زیرا در 16 سال گذشته در مبارزه با تروریسم در آمریکا ، ضایعات و حماقت های زیادی وجود داشته است. برجسته ترین ، شاید - به دلیل اینکه روزانه بر بسیاری از شهروندان تأثیر می گذارد - اداره امنیت حمل و نقل افتضاح است ، که بیانگر بیان کاملی از تمایل به تئاتر امنیت نسبت به امنیت واقعی . با این وجود ، از آنجا که TSA تقریباً در هر ناحیه کنگره در این کشور شغل ایجاد می کند ، نباید انتظار داشته باشیم که به زودی اصلاحاتی جدی در این زمینه انجام شود - و حتی به نفع یک برنامه امنیتی جدی خطوط هوایی منحل شود.

گفته شد ، بدخیمی TSA در مقایسه با جنگهای فاجعه بار انتخابی که ما در خاورمیانه بزرگ طی سالهای پس از 11 سپتامبر انجام داده ایم ، کم رنگ می شود. اگرچه حمله فی البداهه به افغانستان در کمتر از دو ماه پس از سقوط برج های دوقلو ، اخلاقی و ضروری بود و سقوط ناگهانی طالبان به دست انگشت شماری از نیروهای ویژه و سیا ما غیرقابل انکار بود ، اما این یکی بود -به جای الگویی برای موفقیت در آینده.

بیرون راندن طالبان از کابل یک عمل مجازاتی کلاسیک بود که به طرز نامعقولی اجازه داده شد خود را در یک تمرین طولانی مدت در آنچه ملت سازندگی (و به طور نادرست) می نامیم انجام دهد. در عمل ، این به معنای تلاش برای ایجاد افغانستان است و نه افغانستان ، و دقیقاً مانند تلاش های خارجی دیگر برای انجام این کار طی 2300 سال گذشته ، زمانی که اسکندر بزرگ به آن شکاف داشت ، کاملاً عوض شده است. با این وجود ، دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریکا که به شدت علیه ماجراهای خاورمیانه ما مبارزه می کند ، ثابت کرده است که قادر به بیرون راندن ارتش ما از افغانستان نیست ، که اکنون طولانی ترین جنگ در تاریخ آمریکا است. کمپین محکومین ما در آن کشور به تلاشی چند نسلی تبدیل شده است که به نظر می رسد هیچ کس در واشنگتن سرنخی برای چگونگی فرار از آن ندارد.

حمله ما به عراق در بهار سال 2003 کمتر اخلاقی و حتی عاقلانه تر بود. در واقع، استراتژیست های حکیم احتیاط می کردند در برابر چنین حرکتی قبل از وقوع ، فایده ای نداشت. اگرچه نمی توان انكار كرد كه صدام حسین یك استبداد وحشتناك بود و خون عظیمی بر روی دستش بود ، اما آنچه را كه وی را از قدرت بیرون انداخت ، تحویل عراق به جانشینان جایگزین ایران بود كه دهه ها جنگ داخلی چند جانبه را تضمین می كرد. این نیز به راحتی قابل پیش بینی بود - و پیش از آغاز حمله عراق توسط برخی از افراد جامعه اطلاعاتی ما پیش بینی شده بود - اما هیچ کس گوش نداد. واقعیت هیچ یخی را در روحیه شگفت انگیز پس از یازده سپتامبر برای راه اندازی جنگ تهاجمی در خاورمیانه برای حل جادویی مشکل جهادی ما قطع نکرد.

گذشته از خسارت سنگین به قدرت و اعتبار آمریکا که ناشی از هش استراتژیک ما در اشغال افغانستان و عراق بوده است ، هزینه های فرصت های سنگینی نیز داشته است. پس از یک دهه و نیم مشت زدن علیه شورشیان در خاورمیانه بزرگ ، ارتش ما عمیقاً آماده جنگ با هر نوع رقیب همسالان نیست. وجود دارد شواهد کافی ارتش آمریكا - كه تقریباً با هزینه همه چیز بر ضد شورش متمركز شده است - در مناطق بحرانی از جمله جنگ الكترونیكی و توپخانه ای توسط روسها از طبقه جدی خارج می شود. هرگونه مبارزه علیه روس ها موجب شگفتی ناخوشایند سربازان آمریکایی خواهد شد.

نه اینکه نیروی دریایی ما بهتر به نظر برسد. جنگ های بی پایان ما در خاورمیانه باعث گرسنگی بودجه ارتش ما شده است ، در حالی که تفکر جادویی و فرار استراتژیک را ایجاد می کند ، و در نتیجه به نظر می رسد نیروی دریایی ایالات متحده توانایی اصلی دریانوردی و ناوبری را بدون برخورد با کشتی های دیگر از دست داد . با توجه به اینکه نیروی دریایی ما ضامن آزادی دریانوردی برای تجارت جهانی است - بدون اشاره به عامل اصلی بازدارندگی در برابر ماجراجویی چین در آبهای شرق آسیا - هیچ یک از اینها صلاح و امنیت جهانی نیست.

سپس مسئله بسیار مهم تکثیر هسته ای وجود دارد. هر دیکتاتور روی زمین در سال 2003 این پیام واضح را دریافت کرد که اگر سلاح های کشتار جمعی ندارید ، واشنگتن ممکن است تصمیم بگیرد که بخاطر هوس آمیز آمریکا شما را تغییر رژیم دهد. چیزی که شما واقعاً نمی خواهید باشید صدام حسین است ، که موفق شد دشمنان خود را متقاعد کند که دارای سلاح های کشتار جمعی است - در حالی که واقعا این کار را نکرد.

گویی که آن درس هنوز از بین ناپذیر روشن نشده است ، سقوط ننگین معمر قذافی در سال 2011 به دست شورشیان مورد حمایت ناتو در زادگاهش لیبی ، جزئیات بیشتری را اضافه کرد. با مشاهده سقوط صدام ، دیکتاتور یک بار سرکش در اواخر سال 2003 تصمیم گرفت که به سمت راست واشنگتن برود ، از برنامه WMD خود صرف نظر کرده و بی سر و صدا در جنگ آمریکا علیه جهادگرایی همکاری کند.

او به قول خود عمل کرد ، طبق قوانین واشنگتن عمل کرد و در مبارزه ما علیه القاعده کمک کرد ، اگرچه این کار قذافی را هنگامی که با شورشی روبرو شد ، فایده ای نداشت ، ناتو با حملات هوایی و کمک های نظامی به آن کمک می کرد. قذافی زندگی خود را در یک خندق فاضلاب به پایان برد ، طعنه زده شده توسط شورشیانی که در حال بدخلقی به سر او شلیک کردند. هیچ کس این پیام را در اینجا دریافت نکرده است - که آمریکا هرگز به قول خود عمل نمی کند ، هرگز دست از سلاح های کشتار جمعی خود بر نمی دارید - واضح تر از کره شمالی که چند ماه پس از عملیات هواپیماها خود را در محور پوچ جورج دبلیو بوش قرار داد. ما در حال حاضر با پیونگ یانگ درگیر خط هشدار دهنده هسته ای هستیم که مصمم است اشتباهات استراتژیک عراق صدام یا لیبی قذافی را تکرار نکند. جای تعجب نیست که کره شمالی در رابطه با تسلیحات هسته ای خود علاقه ای به اشتراک با آمریکا ندارد. این بحران ژئوپلتیک دلهره آور ممکن است مهمترین میراث 11 سپتامبر باشد.

جان شیندلر یک کارشناس امنیتی و تحلیلگر و افسر ضد اطلاعات سابق آژانس امنیت ملی است. وی که متخصص جاسوسی و تروریسم است ، همچنین افسر نیروی دریایی و استاد کالج جنگ بوده است. او چهار کتاب منتشر کرده است و در توییتر @ 20committee است.