میشل داکری در ابی داونتون .(عکس: PBS) چارلی مسابقه نده به هر حال دیگر. بنابراین یکی را برای آقای راجرز فقید بریزید ، که تلاش او برای بیرون کشیدن رقیب دوستانه و هم تیمی خود هنری تالبوت در مسیر مسابقه بروکلندز با شعله های آتش خاتمه یافت. و حتی اگر به نظر می رسد که مرگ او رابطه هنری و لیدی مری را با خود به همراه داشته باشد - او هنگامی که تصادف خطرات شغلی وی را ایجاد می کند ، قطع می شود ، که بسیار ناراحت کننده به مرگ شوهر فقیدش متیو بستگی دارد ، اما کاملا واقعی - احساس بدی که آنها از خاکستر ، ققنوس مانند افزایش می یابند. خیلی بد است ، هیچ چیز ابی داونتون با آقای تالبوت انجام داده است که دلیل آن مراقبت است.
مطمئناً ، همه در فروش ارتباط احساسی مفروض خود با مری کار می کنند ، بیشتر با استفاده حداکثر از احساساتی که در پی غرق شدن به وجود می آیند. بازیگر متیو گود وقتی که بعدی را می بینیم به طرز حیرت انگیزی از ته به نظر می رسد - در نزدیکی پیست خمیده ، سیگار می کشد و چشمانی پر از اشک که خالی و غرق در دوده خیره شده است. چهره چینی میشل داكری را هرگز نمی توان به درستی مخدوش توصیف كرد ، اما وقتی مری چشم و دهان خود را به O سیاه و سفید كاملاً وحشتناكی باز می كند كه لحظه ای سست می شود در لحظه ای كه فهمید چارلی ضعیف است و هنری عزیز نیست كه از بین رفته است. آیا شما بدترین چیز را می دانید؟ پس از آن با وحشت از تام برانسون می پرسد. وقتی گفتند چارلی است و هنری نیست که مرده بود ، خوشحال شدم! به این فکر کن - خوشحال شدم! توانایی مری در ادعای خود برای سردی و بی عاطفه بودن خود همیشه یکی از جذاب ترین خصوصیات وی بوده است. در اینجا او این کار را به روشی روی خودش قرار می دهد که به سادگی منصفانه نیست ، با توجه به اینکه اکثر افراد در چنین شرایطی چه عکس العملی واکنش نشان می دهند ، و دیدن این مسئله آزار دهنده است.
اما در حالی که انزجار بی دلیل او از خودش به همان آسانی تجزیه می شود که تحمل آن سخت است ، ارتباطی با ویرانی که ظاهراً از پایان رابطه اش با هنری احساس می کند امکان پذیر نیست. صادقانه این پسر کیست؟ ما فقط تا به حال دیده ایم که او ظاهر شود ، خوش تیپ و جذاب باشد (یا نمایی معقول از آن) ، و در مورد اتومبیل روان شود. او رمزنگاری می کند و هیچ شماره ای از تماس های تلفنی در اواخر شب نمی تواند آن را تغییر دهد ، چه رسد به یک طعمه و سوئیچ که در آن یک شخصیت جزئی قربانی می شود تا شعله های آتش ماری را شعله ور کند.
اگر داونتون جدی است که هنری را با ماری مطابق با پایان سریال مطابقت دهد ، این بیانگر یک خلع سلاح وظیفه است. مری و متیو قبل از اینکه سرانجام گره بزنند بیش از دو فصل ساخت و ساز داشتند ، و در این مدت عاشقانه آنها نه تنها خط داستانی اصلی نمایش بود ، بلکه نمایشی نمادین از کل موضوع قدیمی در مقابل جدید آن بود. در روند هش کردن داستان و استعاره ، این زوج به قدری سرگرم کننده بودند که نمی توانستیم با آنها و همچنین شخصیت های نمایش آشنا شویم. هنری سیاهچاله باقی می ماند ، و اگر مری واقعاً به دنبال او بیفتد ، دقیقاً در آن فرو می رود و در آخر سریال را با خود همراه می کند.
با این وجود راهپیمایی رو به جلو برای لیدی ادیت و خواستگار خوش اخلاقش ، برتی پلهام ، علی رغم شباهت های ساختاری اش ، بسیار کمتر احساس انزجار می کند. برای یک چیز ، ادیث هرگز پیشگام عاشقانه نمایش نبود. چندین بار که او دوست داشته و از دست داده است فقط به عنوان یک شانس سخت او به تصویر می کشد ، نه یک فاجعه شکننده مرگ متیو ، بنابراین بهبودی او نیز نیازی به عشق برای قرن ها نیست. و نسبت به هنری ، برتی مردی عمل گرا است - البته نه به مفهوم راننده اتومبیل رانی ، اما اولین تماس طولانی مدت ما با او باعث شد او یک شبانه روز را بکشاند تا به ادیت کمک کند تا شماره ای از مجله خود را به رختخواب بگذارد. برعکس ، هنری فقط در اطراف سفر دریایی می کند ، چشمانش برق می زند و منتظر مری می مانند تا به صندلی مسافر زندگی اش برسد. این بدان معنا نیست که عاشقانه ادیت / برتی بدون جرقه است ، مراقب باشید. او در حالی که در پایان آن روز وحشتناک در آغوش او بود ، درخشان به نظر می رسید. من اعتقاد ندارم که احساس خوشبختی و اعتماد به نفس در شرکت شخص دیگری هرگز اشتباه باشد ، او وقتی او نگران است نامناسب بودن خوشبختی او را آرام می کند و او درست می گوید: به هر حال عشق چیست ، اما خوشبختی نامناسب چیست؟
لحظات کوچکی از این دست بسیار موثرتر از جارو بزرگ خالی از عشق عاشقانه ماری و هنری هستند. من ترجیح می دهم به جای تماشای تلاش تام برانسون برای متقاعد کردن او ، و مخاطبان ، كه آنها قرار است باشند ، ترجیح می دهم خانم پاتمور و توماس بارو را هنگام ناهار پیك نیك روی زمین چمن بنشینند ، اما بی دغدغه آنها بر چنین تغییری از به ترتیب شلوغ پاتمور و نقشه بارو. من ترجیح می دهم توماس را با آرامش بیرون از آشپزخانه سیگار بکشم ، و اشک هایش را حفظ می کند ، زیرا منعکس می کند که با وجود همه اینها ، داونتون اولین جایی است که ریشه ریخته ام. من ترجیح می دهم که پس از سقوط در مورد شام بین لرد رابرت و خواهرش روزاموند در مورد شام فکر کنم: این یک تجارت وحشتناک خونین بود ، او تاول زد ، یک تجارت وحشتناک خونین و خونین. زبان انگلیسی هرگز شما را رها نمی کند ، آه ، ساکت شو ، او می گوید ، ناگهان خشمگین ، به نظر می رسد به همان اندازه که به خاطر ناکافی بودن توصیف خود است ، همانطور که به خاطر اشاره به او. این نوعی تعامل زشت است که اعصاب فرسوده تراژدی اغلب ایجاد می کنند ، و داونتون نمایشی درباره رفتار انسان است که برای نشان دادن آن به اندازه کافی ریز مشاهده شده است - وقتی که با استفاده از فکهای زندگی برای عبور از ستاره های دوستدارانش مشغول نیست.
