عشق ، مانند هر تجربه دیگری ، می تواند سالم یا ناسالم باشد. (عکس: بورلی گودوین از طریق فلیکر) در سال 1967 ، جان لنون نوشت ترانه نامیده می شود ، همه آنچه شما نیاز دارید عشق است. وی همچنین هر دو همسر خود را مورد ضرب و شتم قرار داد ، یکی از فرزندان خود را رها کرد ، با مدیر یهودی همجنسگرای خود با لعن های همجنسگرایانه و ضد یهود بدرفتاری کرد ، و یک بار هم گروه فیلمبرداری از وی فیلمبرداری کرد که وی یک روز تمام در تختخوابش برهنه دراز کشیده است.
سی و پنج سال بعد ، ترنت رضنور از Nine Inch Nails نوشت یک ترانه به نام عشق کافی نیست رضنور ، علی رغم مشهور بودن در اجرای صحنه های تکان دهنده و فیلم های ناخوشایند و ناراحت کننده اش ، از همه مواد مخدر و الکل پاک شد ، با یک زن ازدواج کرد ، دو فرزند با او داشت و سپس کل آلبوم ها و تورها را لغو کرد تا بتواند در خانه بماند و یک شوهر و پدر خوب
یکی از این دو مرد درک واضح و واقع گرایانه ای از عشق داشت. یکی از آنها این کار را نکرد. یکی از این مردان عشق را به عنوان راه حل تمام مشکلاتش ایده آل کرد. یکی از آنها این کار را نکرد. یکی از این مردان احتمالاً یک احمق خودشیفته بود. یکی از آنها نبود
در فرهنگ خود ، بسیاری از ما عشق را ایده آل می کنیم. ما آن را بعنوان یک داروی عالی برای همه مشکلات زندگی می دانیم. فیلم ها و داستان های ما و تاریخ ما همه آن را به عنوان هدف نهایی زندگی ، راه حل نهایی برای همه درد و ... جشن می گیرند تقلا . و چون عشق را ایده آل می کنیم ، آن را بیش از حد ارزیابی می کنیم. در نتیجه ، روابط ما بهایی می پردازد.
وقتی باور کنیم که تنها چیزی که به عشق احتیاج داریم ، پس مانند لنون ، احتمالاً ارزش های اساسی مانند احترام ، فروتنی و تعهد نسبت به افرادی که به آنها توجه داریم را نادیده می گیریم. از این گذشته ، اگر عشق همه چیز را حل می کند ، پس چرا باید با همه چیزهای دیگر زحمت کشید - همه موارد سخت چیز؟
اما اگر مانند رضنور معتقد باشیم که عشق کافی نیست ، پس این را می فهمیم روابط سالم بیش از احساسات ناب یا احساسات والا نیاز دارند. ما می فهمیم که موارد مهمتری در زندگی و روابط ما وجود دارد تا اینکه صرفاً عاشق بودن باشیم. و موفقیت روابط ما به این ارزشهای عمیق تر و مهم تر بستگی دارد.
سه حقیقت حق درمورد عشق
مشكل آرماني كردن عشق اين است كه باعث مي شود ما انتظارات غير واقعي از آنچه واقعاً عشق است و آنچه مي تواند براي ما انجام دهد ، داشته باشيم. این انتظارات غیرواقعی در وهله اول روابطی را که برای آنها عزیز است خرابکاری می کنیم. اجازه دهید به شما توضیح دهم:
1. عشق با سازگاری برابر نیست. این که عاشق کسی شده اید لزوماً به این معنی نیست که او شریک خوبی برای طولانی مدت بودن با شما است. عشق یک روند عاطفی است. سازگاری یک روند منطقی است. و این دو خیلی خوب به هم خون نمی خورند.
ممکن است عاشق کسی شویم که رفتار خوبی با ما نداشته باشد ، حال ما نسبت به خودمان را بدتر کند ، احترامی که برای ما قائل نیستیم یا همان زندگی ناکارآمد را داشته باشد ، تهدید می کنند که ما را با آنها پایین می آورند.
ممکن است عاشق کسی شوید که آرزوها یا اهداف زندگی متفاوتی با اهداف ما دارد ، که عقاید فلسفی یا جهان بینی متفاوتی دارد که با احساس واقعیت ما درگیر است.
ممکن است عاشق کسی شوید که برای ما و ما می مکد خوشبختی .
ممکن است متناقض به نظر برسد ، اما درست است.
وقتی به همه روابط فاجعه باری که دیده ام یا مردم از طریق ایمیل برای من ایمیل کرده اند فکر می کنم ، بسیاری از آنها (یا اکثر آنها) بر اساس احساسات وارد رابطه شده اند - آنها این جرقه را احساس کردند و بنابراین ابتدا فقط در سر خود کبوتر شدند. فراموش کنید که او یک الکل مسیحی متولد شده بود و او یک نکروفیلی دوجنسیتی اسید انداز بود. فقط احساس شد درست .
و سپس شش ماه بعد ، هنگامی که او شلیک خود را به زمین چمن می اندازد و او روزانه دوازده بار برای عیسی مسیح برای نجات او دعا می کند ، آنها به اطراف نگاه می کنند و تعجب می کنند ، جی ، کجا اشتباه شده است؟
حقیقت این است که اشتباه انجام شده است حتی قبل از شروع آن .
هنگام آشنایی و جستجوی شریک زندگی ، باید نه تنها از قلب بلکه از ذهن خود استفاده کنید. بله ، شما می خواهید کسی را پیدا کنید که قلب شما را به لرزه درآورد و گوزهای شما بوی گیاهچه های گیلاس بگیرد. اما شما همچنین باید ارزشهای یک شخص ، نحوه رفتار آنها با خود ، رفتار با نزدیکان ، بلند پروازها و به طور کلی جهان بینی آنها را ارزیابی کنند. چون اگر عاشق شخصی شوید که با شما سازگار نیست ... خوب ، همانطور که یک بار مربی اسکی از South Park گفته است ، اوقات بدی خواهید داشت.
2. عشق مشکلات رابطه شما را حل نمی کند. من و دوست دختر اولم دیوانه وار عاشق هم بودیم. ما همچنین در شهرهای مختلف زندگی می کردیم ، هیچ پولی برای دیدن یکدیگر نداشتیم ، خانواده هایی داشتیم که از یکدیگر متنفر بودند و درگیری ها و درگیری های هفتگی بی معنی را پشت سر می گذاشتیم.
و هر بار که دعوا می کردیم ، روز بعد به هم برمی گشتیم و به هم یادآوری می کردیم که چقدر دیوانه شده ایم نسبت به هم و اینکه هیچ کدام از این چیزهای کوچک مهم نیستند ، زیرا ما عاشق همه هستیم و ' من راهی برای حل آن پیدا خواهم کرد و همه چیز عالی خواهد بود ، فقط شما صبر کنید و ببینید. عشق ما را ساخته است احساس کردن مثل اینکه ما بر مسائل خود غلبه می کردیم ، وقتی در سطح عملی ، هیچ چیز تغییر نکرده بود.
همانطور که می توانید تصور کنید ، هیچ یک از مشکلات ما برطرف نشد. دعواها تکرار شد. بحث ها بدتر شد. ناتوانی ما در دیدن هرگز یکدیگر مانند آلباتروس به گردن ما آویزان است. هردوی ما تا حدی خود را جذب کرده بودیم که حتی نمی توانستیم به طور م communicateثر با آنها ارتباط برقرار کنیم. ساعتها و ساعت ها مکالمه تلفنی بدون هیچ حرفی. با نگاه به گذشته امیدی به دوام آن نبود. با این حال ما آن را برای سه سال لعنتی !
بالاخره عشق همه را تسخیر می کند ، درست است؟
جای تعجب نیست که این رابطه شعله ور شد و مانند هندندبورگ در حال سوختن در هواپیمای جت سقوط کرد. جدا شدن زشت بود و درس بزرگی که از آن گرفتم این بود: گرچه عشق ممکن است باعث شود شما در مورد مشکلات رابطه خود احساس بهتری داشته باشید ، اما در واقع هیچ یک از مشکلات رابطه شما را حل نمی کند .
غلتک احساسات می تواند مست کننده باشد ، هر یک از احساسات احساس می شود حتی مهم تر و معتبرتر از مورد قبلی است ، اما مگر اینکه یک پایه ثابت و عملی در زیر پای شما وجود داشته باشد ، بالاخره موج احساسی بالا می آید و همه را از بین می برد.
3. عشق همیشه ارزش این را ندارد که خود را فدا کنید. یکی از مشخصه های تعیین کننده دوست داشتن یک شخص این است که شما قادر هستید بیرون از خودتان و نیازهای خود فکر کنید تا به مراقبت از شخص دیگر و نیازهای او نیز کمک کنید.
اما سوالی که اغلب به اندازه کافی پرسیده نمی شود دقیقاً است چی آیا شما فداکاری می کنید ، و آیا ارزش آن را دارد؟
در روابط عاشقانه ، طبیعی است که هر دو نفر گاه گاهی خواسته های خود ، نیازهای خود و وقت خود را برای یکدیگر فدا کنند. من می گویم که این طبیعی و سالم است و بخش عمده ای از آن روابط را بسیار عالی می کند.
اما وقتی می خواهیم عزت نفس ، عزت ، بدن جسمی ، جاه طلبی ها و اهداف زندگی خود را قربانی کنیم ، فقط برای اینکه با کسی باشیم ، آن عشق همان مشکل ساز می شود. یک رابطه عاشقانه قرار است مکمل هویت فردی ما ، آسیب نرساند و جایگزین آن نشود. اگر ما در موقعیت هایی قرار بگیریم که رفتارهای بی احترامی یا توهین آمیز را تحمل می کنیم ، اساساً این همان کاری است که ما انجام می دهیم: به عشق خود اجازه می دهیم ما را از بین ببرد و ما را نفی کند ، و اگر مراقب نباشیم ، ما را ترک خواهد کرد به عنوان پوسته ای از شخصی که ما قبلاً بوده ایم.
تست دوستی
یکی از قدیمی ترین توصیه های رابطه در کتاب این است که شما و همسرتان باید بهترین دوستان باشید. اکثر مردم به این توصیه مثبت می نگرند: من باید مثل اینکه با بهترین دوست خود کار می کنم با شریک زندگی ام وقت بگذارم. من باید مثل شریک زندگی خود صریحاً با شریک زندگی خود ارتباط برقرار کنم. من باید مثل شریک زندگی ام مثل دوست صمیمی ام لذت ببرم.
اما مردم باید به آن نگاه منفی هم داشته باشند: آیا رفتارهای منفی همسرتان را در بهترین دوست خود تحمل می کنید؟
شگفت آور است ، وقتی این سوال را صادقانه از خود می پرسیم ، در بیشتر موارد ناسالم و وابسته به کد روابط ، جواب منفی است.
من زن جوانی را می شناسم که تازه ازدواج کرده است. او دیوانه وار عاشق شوهرش بود. و علی رغم این واقعیت که او بیش از یک سال بین مشاغل بود ، اما علاقه ای به برنامه ریزی عروسی نشان نمی داد ، اما اغلب او را برای رفتن به مسافرت های موج سواری با دوستانش جلب می کرد ، و دوستان و خانواده او نگرانی های نه چندان ظریفی در مورد او ایجاد کردند ، به هر حال او با خوشحالی ازدواج کرد.
اما وقتی اوج عاطفی عروسی از بین رفت ، واقعیت رقم خورد. یک سال از ازدواج آنها می گذرد ، او هنوز بین مشاغل است ، خانه را در حالی که کار می کند خانه اش را زیر پا می گذارد ، اگر او برای او شام درست نکند عصبانی می شود و هر وقت او شکایت می کند و او به او می گوید که او خراب و مغرور است. اوه ، و او هنوز هم او را خندق می کند تا با دوستانش سفرهای موج سواری کند.
و او به این وضعیت وارد شد زیرا هر سه واقعیت سخت بالا را نادیده گرفت. او عشق را ایده آل کرد. با وجود اینکه تمام پرچم های قرمز رنگی که هنگام معاشرت با وی برافراشته بود ، به او سیلی زدند ، او معتقد بود که عشق آنها نشان دهنده سازگاری رابطه است. اینطور نبود هنگامی که دوستان و خانواده اش نگرانی های منتهی به عروسی را مطرح کردند ، او معتقد بود که عشق آنها سرانجام مشکلات آنها را حل خواهد کرد. اینطور نبود و حالا که همه چیز در یک انبوه بخار افتاده بود ، او برای مشاوره به دوستانش نزدیک شد که چگونه می تواند برای کار کردنش حتی خود را بیشتر فدا کند.
و حقیقت این است ،
چرا ما در روابط عاشقانه خود رفتاری را تحمل می کنیم که در روابط دوستی خود هرگز و هرگز تحمل نخواهیم کرد؟
تصور کنید اگر دوست صمیمی شما نزد شما نقل مکان کرد ، مکان شما را زباله دانی کرد ، از یافتن شغل یا پرداخت اجاره امتناع کرد ، از شما خواست که برای آنها شام بپزید و هر زمان که شکایت کردید عصبانی شده و فریاد بزنید. این دوستی سریعتر از دوران بازیگری پاریس هیلتون خواهد بود.
یا موقعیت دیگر: دوست دختر مردی که آنقدر حسادت می کرد که برای او رمزعبور می خواست همه از حساب های خود و اصرار داشت که وی را در سفرهای کاری خود همراهی کند تا مطمئن شود توسط زنان دیگر وسوسه نشده است. زندگی او عملا تحت نظارت 24/7 بود و می دیدی که عزت نفس او را پوشیده است. ارزش خود را به هیچ چیز کاهش یافته است. او به او اعتماد نکرد که کاری انجام دهد. بنابراین او اعتماد خود را برای انجام هر کاری ترک کرد.
با این حال او با او می ماند! چرا؟ چون او عاشق است!
این را بخاطر بسپارید: تنها راهی که می توانید از عشق در زندگی خود کاملا لذت ببرید این است که تصمیم بگیرید چیز دیگری بسازید مهمتر در زندگی شما از عشق
در طول زندگی خود می توانید عاشق طیف گسترده ای از افراد شوید. می توانید عاشق افرادی شوید که برای شما خوب هستند و افرادی که برای شما بد هستند. شما می توانید از راه های سالم و راه های ناسالم عاشق شوید. می توانید وقتی جوان هستید و پیر هستید عاشق شوید. عشق بی نظیر نیست. عشق خاص نیست. عشق کم نیست.
اما عزت نفس شما همین است. عزت شما نیز همین است. توانایی اعتماد شما نیز همین است. در طول زندگی شما به طور بالقوه عشق های زیادی وجود دارد ، اما اگر عزت نفس ، عزت یا توانایی اعتماد به خود را از دست بدهید ، بازگرداندن آنها بسیار دشوار است.
عشق یک تجربه فوق العاده است. این یکی از بزرگترین تجربیاتی است که زندگی ارائه می دهد. و این چیزی است که همه باید آرزو داشته باشند آن را احساس کنند و از آن لذت ببرند.
اما مانند هر تجربه دیگری ، می تواند سالم یا ناسالم باشد. مانند هر تجربه دیگری ، نمی توان مجاز به تعریف ما ، هویت یا هدف زندگی ما باشد. ما نمی توانیم اجازه دهیم ما را از بین ببرد. ما نمی توانیم هویت و ارزش شخصی خود را فدای آن کنیم. زیرا در لحظه انجام این کار ، عشق خود را از دست می دهیم و خود را از دست می دهیم.
زیرا شما در زندگی بیش از عشق نیاز دارید. عشق عالی است. عشق لازم است. عشق زیبا است. اما عشق کافی نیست.
