جود لاو بازیگر.عکس از: مارکو گروب برای Braganca؛ عکس در محل هتل Gramercy Park. نظافت توسط کومی کریگ عروسی مگان مارکل پیپا میدلتون
جود لا ، 43 ساله ، وقتی از او س ifال می شود که آیا هرگز از جذاب بودن نامیده می شود کمی خاردار می شود. این پادزهر جلوه صاف و بیرونی او است ، موهای بینی کنده می شود. او هیچ پرنس پستی نیست. او هملت را به خاطر خدا انجام داده است. بازیگر متولد لندن از مفاهیم کم عمق تر اسمش عقب می افتد. نشسته در گوشه ای صمیمی به سبک neo-bordello Gramercy Hotel Rose Bar در زیر نقاشی Damien Hirst ، اعتراض قانون ، با جذابیت: من مطمئنا سعی نمی کنم که باشم. اما شنیدن آن در واقع کمی احساس می کند ، مانند 'واقعاً؟'
کمی صدا می کند سست . کمی ، ‘اوه ، او چنین است جذاب اگرچه ، با تأمل بیشتر ، قانون اصلاح می شود ، اما من فکر می کنم این بهتر از شنیدن این است که همه فکر کنند من احمق هستم.
با جلوگیری از نظر چند سابق ، قانون چیزی جز این نیست. او آخرین نفر از آقازاده های واقعی است ، خوش پوش ، کت و شلوار تیره ، پوستی راحت و محتاط به گونه ای که نشان دهنده رفتارهای خوب مادرانه است. صدای او ملایم ، با لهجه نسبت به اصل و نسب لندن جنوبی - پدر و مادرش هر دو معلم و یتیم بودند که یکدیگر را پیدا می کردند و یک حلقه محکم از عشق سخت اما غیر انتقادی را در اطراف لاو و خواهر بزرگترش ناتاشا ، یک هنرمند تشکیل می دادند - او خیال خود را راحت می کند داخل مخملی آبی ضیافت قرار بگیرید و کمی باز کنید.
پدر 5 كوشا در سن 15 سالگی به تئاتر موسیقی ملی جوانان پیوست ، بدون بركت پدر و مادرش بدون حضور در دانشگاه مدرسه را ترك كرد و به صحنه رفت و در آنجا موفقیتی زودهنگام ، افتخارات و اولین نامزدی جایزه لورنس اولیویه را برای بازی در ژان کوکتو والدین وحشتناک در وست اند در 22 سالگی در سال 1994.
قانون همزمان به فیلم ها مهاجرت می کند ، و برداشت های زیادی از او ایجاد می کند خواستن ، گاتاکا و نیمه شب در باغ خیر و شر قبل از شکستن زمان بزرگ به عنوان دیکی گرین لیف ممتاز در آنتونی مینگلا آقای با استعداد ریپلی ، برای این قانون نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. (او BAFTA را از آن خود کرد.) او برای ملاقات با مینگلا پیوست کوهستان سرد و شکستن و وارد شدن ؛ لیست طولانی اعتبار وی شامل بازی دکتر واتسون در مقابل رابرت داونی جونیور در گای ریچی است شرلوک هولمز ، دشمن پشت دروازه ، تعطیلات و بازسازی الفی ، در میان بسیاری دیگر.
شش فوت قد بلند ، لاغر اما ناچیز ، هر دو باهوش است (یادآوری Errol Flynn ، که او در آن بازی کرد هوانورد در مقابل لئوناردو دی کاپریو) و خود را در پوست بی عیب و نقص خود نگه داشت. این چشمان او نیستند که نگاه را به خود جلب می کنند - این لبهای مجسمه سازی شده و کلماتی هستند که با باز و کنجکاوی شگفت انگیزی از آنها بیرون می ریزند. مینگلا ، درست قبل از مرگ در سال 2008 در 54 سالگی ، در مورد ستاره خود گفت ، جود پسری زیبا با ذهن یک مرد است - یک بازیگر شخصیت واقعی که برای بیرون آمدن از یک بدن زیبا تلاش می کند.
قانون کاملا شخصیت آخرین فیلمش ، Michael Grandage’s است نبوغ ، که جمعه افتتاح شد. او نقش توماس ولف ، رمان نویس بزرگتر از زندگی کارولینای شمالی ، نویسنده را دارد به فرشته هومارد نگاه کن و سایر آثار زندگی نامه ای پرشور و پرشور داستان جنوبی. لاو گفت ، توماس به همان اندازه بزرگ و بلند ، جسور و جسمی بود. برخی از آن شهامت و شادابی شهوت او برای زندگی است. او می خواهد همه چیز را بخورد ، بخورد و بنوشد و احساس کند تا بتواند آن را کانال کند و خودش را از آن پاک کند ، تقریباً ، می دانید ، به نوشتن خود استفراغ کنید. جود لا در هتل Gramercy Park آرام گرفت.عکس از: مارکو گروب برای Braganca
Sجان لوگان نویسنده کتاب زندگی نامه گوشتی و درخشان A. Scott Scott را اقتباس کرد ماکس پرکینز: ویراستار نبوغ ، نقش های اف. اسکات فیتزجرالد و ارنست همینگوی (با بازی گای پیرس و دومینیک وست) را کمرنگ می کند تا بر روابط اقتصادی و ولف بین ولف و ویراستار Scribner خود ، پرکینز (کالین فرث) تمرکز کند. دنیای نشر هنوز هم پرکینز را ایده آل افلاطونی ویراستار نیویورک می داند ، حتی اگر او هرگز به شناخت نام خانوادگی نویسندگان خود نرسید ، که شامل همینگوی ، فیتزجرالد ، رینگ لاردنر ، مارجوری کینان راولینگز - و ولف بود.
قانون انتخاب محدود كردن تمركز داستان را توضيح مي دهد: جان لوگان تشخيص داد كه شايد به عنوان يك فيلمنامه ، استفاده و چرخش شبكه در اطراف كلمه 'نبوغ' و تحقيق آن جالب تر باشد: آيا مي توان نبوغ را دو نفر با يك روند ، توسط یک همکاری؟
امروزه قانون همچنان از کلمه نبوغ استفاده بیش از حد می کنیم. یک خط عالی در فیلم وجود دارد که در آن شخصی ماکس را به عنوان نبوغ دوستی توصیف می کند ، که ایده جالبی است. من فکر می کنم توماس ولف یک عنصر نبوغ داشت ، اما مکس به استعدادهای طبیعی توماس افزود.
قرابتی بین رابطه خلاقانه نزدیک ولف و پرکینز و ماهیت همکاری فیلم سازی وجود دارد که با قانون شباهت دارد. در صفحه یک کاراکتر به شما داده می شود ، آن را می چرخانید. شما سعی می کنید این شخصیت را پر از زندگی و جزئیات ، گذشته ، تفاوت های ظریف کنید. بین شما و کارگردان ، بازیگران و عوامل فیلم ، شما سعی می کنید لحظاتی از حقیقت مجلل را خلق کنید. کارگردان سپس می رود و الک می کند. ویراستاران یک تعریف دقیق و دقیق تر از آنچه قطعه درباره آن است ویرایش می کنند و با یک امید روبرو می شوند. نبوغ همچنین به یک روند خلاق و همکاری نگاه می کند.
سازگاری ادبی به یک رابطه شدید پدر و فرزندی بستگی دارد ، رابطه ای که با نزدیک شدن به روز پدر ، با جشن پدرسالارها ، چه بیولوژیکی و چه تصویب شده ، طنین انداز می شود. قانون توضیح می دهد که هر دو نفر زمینه هدایت آنها را به مکانی که در جستجوی پدر جایگزین یا پسر جایگزین بودند ، داشتند. مکس پنج دختر داشت ، هرگز پسری را که می خواست نداشت. او احساسات خود را در ادبیات و کلمات در توماس یافت. به نوبه خود ، توماس یکی از بسیاری از کودکان در یک خانواده بسیار فقیر متولد شد که به گفته خودش ، دو خانه داشت اما خانه ای نداشت. پدرش - که مستعد جنجال های مستی بود و اغلب مادرش را باردار می کرد ، در یکی زندگی می کرد - و مادرش یک پانسیون را اداره می کرد. او بین این دو زندگی می کرد ، اما به نوعی خود را در خیابانهای آشویل تربیت کرد.
خانواده ولف کاملاً نمی دانستند که چگونه فرزندان فکری خود را از پسران اداره کنند. قانون درباره شخصیت خود می گوید ، او همیشه این فرد عجیب و غریب بود زیرا او در حال خواندن و نوشتن بود. او کتابخانه اشویل را تا زمانی که 12 ساله بود ، به پایان رساند ، چیزی شبیه به آن. او احتمالاً احساس می کرد که واقعاً هرگز پدری نداشته که او را درک کند ، اگرچه پدرش را دوست داشت. در نوشته های او روشن است: به فرشته هومارد نگاه کن و از زمان و رودخانه. اما جستجوی او همیشه به دنبال نوعی پدر معنوی بود که او را در مکس یافت.
در حالی که روابط سردبیر و نویسنده پرکینز و ولف به یک پیوند پدر و پسر تبدیل شد ، اما طبق قانون ، اگرچه جنسی نباشد ، یک رابطه پرشورتر نیز طول کشید. آنها نه تنها این مورد پدر / پسر را پیدا کرده اند ، بلکه تقریباً مانند این رابطه عاشقانه است که آنها شرایط داخلی و سایر شرکای خود را برای یکدیگر رها کردند. برای عشق به کلمه؛ به عشق کتاب. این پایان خوبی نخواهد داشت: ولف پرکینز را به عنوان ویراستار دیگری ترک کرد و رد کردن نوشیدنی مارتینی ورزشکار مداد قرمز را افزایش داد. سل مغز وولف را در سن 37 سالگی نابود کرد. جود لاو در حال حاضر در این زندگینامه در نقش توماس ولف بازی می کند نبوغ عکس از: مارکو گروب برای Braganca
3 فنجان چای سبز در روز
Sدر اینجا ما در مورد پیوندهای خانوادگی بحث می کنیم ، بحث به طور طبیعی به پنج فرزند خود لاو تبدیل می شود: رافرتی (19) ، آیریس (15) ، رودی (13) ، سوفیا (6) و آدا (1). در عوض تغییر پوشک برای دختر نوزادش ، لاو مکث کرد و رابطه متغیر خود را با پسر بزرگش در نظر گرفت. به عنوان یک والدین ، رها کردن یک روند چالش برانگیز است - قانون قبول می کند که او هنوز آنجا نیست. من هنوز در میانه راه سفر راف در سالهای نوجوانی خود هستم. من فقط در حال حاضر می دانم که در حالی که من چشم می اندازم ، او می خواهد راه خودش را بگذارد و کارهای خودش را انجام دهد. من سعی می کنم به او فضای لازم برای انجام این کار را بدهم ، به دلیل تمایل طبیعی که احساس می کند فردی فردی و مستقل از والدین است. همانطور که یک دوست گفت ، 'بگذارید آنها سقوط کنند و آنجا نباشند تا آنها را تحویل بگیرند ... این واقعاً سخت است. اما اگر ما این روند را طی نکنیم ، آنها یاد نمی گیرند که خودشان را انتخاب کنند. من شروع به دیدن این می کنم که نقش ما این است که آنها را برای اولین بار به بزرگسالی واقعی راهنمایی کنیم.
این یک رابطه دو طرفه است ، زیرا بچه ها می روند ، 'دوباره به من کمک کن.' و ، البته ، شما آنجا هستید که می توانید این کمک را بکنید ، اما آنها باید بپرسند. قانون به آن مخملی آبی مجلسی لباس مجلسی تکیه می دهد ، به نظر تعمق انگیز و کمی نگران کننده. در حال حاضر ، احساسی ندارم که راف می پرسد.
همه اینها بخشی از این روند رها کردن اما نگه داشتن نزدیک است ، ایستگاه های فرزندپروری. وقتی پسر 12 یا 13 ساله است ، کودک دست والدین را می اندازد. سپس ، شاید ، دوباره در آغوش کشیده می شود. یا ، قانون اضافه می کند ، [آنها می گویند] مرا در گوشه ای از مدرسه رها کن. پسر بزرگ من همیشه یک آغوش بزرگ و یک بوسه عالی بوده است ، که من پسر کوچکم آن را خیلی دوست دارم. جالب است ، نه؟ چگونه آنها از یک پارچه بریده می شوند ، اما چگونه فرد به روش های مختلف بیان می شود. در حال حاضر ، با راف ، من مرحله ای را سپری می کنم که فقط می دانم او به فضای زیادی نیاز دارد. او واضح است که می خواهد خودش اشتباه کند. خوبه. من به خاطر این کار افتخار می کنم
قانون ادامه می دهد ، روشی که هر پدر و مادری در هنگام داشتن تجربه دلسوزانه تجربه مشترک انجام می دهد: جالب است که صحبت کردن در مورد آن جالب باشد. من فکر می کنم همیشه مهم است که مدام بگوییم ، 'اگر شما هرگز به من احتیاج دارید ، اگر همه چیز اشتباه باشد ، اگر فکر می کنید نمی توانید با کسی صحبت کنید ، من اینجا هستم. من منتظرم. به همین دلیل من اینجا هستم تلفن روشن است و هر کاری که شما انجام داده اید ، هر اتفاقی افتاده است ... فقط به من اطلاع دهید. مهم است که آن دست در آنجا باشد.
در مورد پدر خودش ، پیتر لاو ، این بازیگر می گوید در حالی که بسیار دست و پاگیر بود ، اما با سختی های بیشتری بزرگ شد. او کودکی بسیار رنگی داشت ، که من در دوران نوجوانی واقعا نمی دانستم. اگر کمی در این باره توضیح دهم ، دلیل آن را خواهید فهمید. او یتیم بود. او نزد مادربزرگش که در حدود 7 سالگی درگذشت بزرگ شد. او را به یتیم خانه ای منتقل کردند ، بدون پول ، و سرانجام در حدود 12 سالگی به فرزندی پذیرفته شد. سپس از آن وضعیت به یک خانواده کاملا مرفه تبدیل شد ، به مدرسه ای بسیار شیک فرستاده شد و ناگهان به نوعی خود را دوباره اختراع کرد.
دستان خود را جمع می کند ، قانون منعکس می کند: من فکر می کنم پدر من همیشه می دانست که او زمان سختی را سپری کرده است ، بنابراین من همیشه احساس می کردم که او نسبت به من کاملاً سختگیر است زیرا او آگاه بود که شما می توانید آن را خیلی سخت تر کنید. با نگاه به گذشته ، من یک مدافع عالی برای عشق سخت هستم. من همیشه می دانستم - در او ، و در واقع ، مادرم - عشق و حمایت و درک بی حد و حصر دارم. اما قوانینی نیز وجود داشت. رفتار در خانه و مدنیت و کمک و محدودیت - همه ما به محدودیت نیاز داریم.
لا با مقایسه تربیت خود در لندن جنوبی با فرزندانش ، شباهت ها را به رسمیت می شناسد - و به رسمیت شناختن داشتن خانه ای پر جنب و جوش و مناسب برای بازگشت به آنجا. جالب است که به نظر می رسد فرزندان بزرگ من ناپدید نمی شوند. من هم: هرگز ناپدید نشدم. آنها همیشه می خواهند به خانه بیایند ، که به نظر من نشانه خوبی است. در پایان ، خانه راحت ، امن و جالب توجه است ، امیدوارم. آنها فکر می کنند ، 'اوه ، خوب ، شاید [والدین ما] از ما بزرگتر هستند ، اما آنها افراد جالبی را گرد آورده اند.' من همیشه در خانه ام چنین احساسی داشتم. احساس می شد چیزهایی در جریان است که من می خواستم بخشی از آنها باشم.
همچنین ، مانند ولف و پرکینز ، لاو یک شخصیت بزرگ پدر در کار خود دارد ، مرحوم مینگلا ، که مرگ زودرس او سایه ای طولانی بر خانواده و بسیاری از همکارانش گذاشت. او بسیار [شخصیتی پدری] بود. به اندازه کافی خنده دار ، او در اصل توسط مادرم وارد زندگی من شد ، او نمایشنامه ای از او را کارگردانی کرد و با او ملاقات کرد. بنابراین من نام او را در زندگی خود سالها قبل از اینکه واقعاً با او کار کنم به یاد دارم. به عنوان یک بازیگر ، او یک معلم شگفت انگیز و یک مثال عالی بود ، و این فقط یک احساس راحتی در رابطه ای نبود که ما به عنوان بازیگر / کارگردان برقرار کردیم ، بلکه همچنین او تمایل مثبت و عالی داشت که یک مجموعه ای شاد و بازیگران برجسته خود را برای در آغوش گرفتن تشویق کنید و اگر دوست دارید به قول خودش 'میزبان مهمانی' باشید.
در مجموعه کوهستان سرد ، که در رومانی به ضرب گلوله کشته شد ، قانون یادآوری می کند ، مینگلا آمد و بازیگر اصلی خود را در پایان یک فیلمبرداری بسیار سخت روز دریافت کرد ، و آنها به اطراف رفتند و به دیدار اضافی های محلی رفتند و در حال بازی سربازانی بودند که در میان لجن و لجن بازی می کردند. آنها با هم ، به توزیع سیگار برگ و شکلات پرداختند و از آنها تشکر کردند. لاو با خنده ای مبهم نتیجه گیری می کند ، این یک روند همکاری بود ، حتی اگر همه ما به همان کارهایی که او می خواست انجام دهیم.
از آن زمان ، لا با مارتین اسکورسیزی و استیون اسپیلبرگ ، نانسی میرز و استیون سودربرگ ، وس اندرسون و گای ریچی همکاری کرد. لاو درباره کارگردانی که او را به عنوان دکتر شریف واتسون در ورزشی ترین نسخه حماسه هلمز انتخاب کرد ، می گوید: Guy’s انواع فیلم های با بودجه بزرگ را پذیرفت. می دانید ، او هیچ عذرخواهی ای نسبت به این واقعیت که از ساخت فیلم های بزرگ با بودجه های زیاد و افراد زیادی لذت می برد ندارد. حالا بعضی ها این کار را می کنند. برخی از مردم از این مرعوب می شوند. بعضی از افراد لزوماً واگن برای کشیدن آن ندارند. او این چیزها را برای صبحانه می خورد. جود لا: نام آن آهنگ بیتلز است!عکس از: مارکو گروب برای Braganca
بهنوار یکبار ساکت شروع به بلند شدن می کند ، و صدای چوب زدن توپ های بیلیارد روی نمد در نزدیکی آن ضرباتی ایجاد می کند ، قانون به مبحث پدران و پسران بازمی گردد ، و اینکه چگونه این روابط با گذشت زمان تغییر می کند. اکنون در مرحله جالبی قرار دارد. پدر من 70 ساله است و مطمئناً به هیچ وجه ضعیف نیست ، بلکه در یک فصل جدید از زندگی خود است. برای من ، در 40 سالگی ، نوعی تمایل وجود دارد که قدم بردارم و به نوعی چهره پدرانه خانواده باشم و مطمئن شوم که حال او خوب است و مادر خوب است. این طبیعی ، تقریباً منتقل کننده مسئولیت ها و تجربیات ، یک تغییر شگفت انگیز نیز در آرایش خانواده است.
لاو با اجازه یك وقفه طولانی و صلیبی از پاهایش ادامه می دهد: چون پدر و مادر من هر دو یتیم بودند ، این برای خانواده ما جدید است. پدربزرگ و مادربزرگ بودن فوق العاده است ، زیرا آنها هرگز پدربزرگ و مادربزرگ نداشته اند و من واقعاً پدربزرگ و مادربزرگ ندارم. من با پدر و مادر [فرزندخوانده] پدرم که بسیار بزرگتر بودند و وقتی من کاملا جوان بودم درگذشتند یک نوع رابطه نامنظم داشتم. بنابراین خانواده قانون در حال حاضر فقط نوعی خود را اختراع کرده اند. این از پدر و مادرم شروع می شود. همه چیز جدید است.
ایستاده با کشش ، لاو آخرین نگاه طولانی را به اطراف می کند ، و به Hirst’s نگاه می کند سیتوزین-5-H که بالای صندلی های مخمل خواب دار ما آویزان است. سپس نگاهش را پایین می اندازد و می گوید ، فکر می کنم می خواهم نامه ای برای پسرم بنویسم. همانطور که در حال قدم زدن دور بود ، با کت و شلوار سیاه و تیز خود از آن طرف بار بوردلو در هتل تونی ، پای شلوار چپ کمی بالا می رود و چند اینچ پوست آسیب پذیر را نشان می دهد.ν
