در کوبا ، بدون پول برای Gringos

بررسی فیلتراسیون آب کل خانه

وقتی پول زیادی در هاوانا ندارید ، حداقل یک پیتزا فقط حدود 10 پزوی ملی (تقریباً 50 دلار با پول آمریکایی) اجرا می کند. در واقع آنچه آمریکایی ها به عنوان پیتزا فکر می کنند نیست. این بیشتر شبیه پنکیک است که با هم زدن پنیر و مقداری آب رنگی قرمز رنگ ، اما شما را از بین می برد. برای سه پزوی دیگر می توانید کمی لیوان آب میوه اضافه کنید. معمولاً آب گوارا است و این واقعاً خوب است.

من در 2 دسامبر ، دومین روز خدمات منظم دلتا از شهر نیویورک به هاوانا ، به کوبا رسیدم. پرسنل دروازه من در JFK گیج بودند و روشهای جدید را مرتب می کردند. من گیج شده بودم و نگران بودم مبادا چیزی را که از تحریم های کوبا از دست داده ام مانع از سوار شدن به هواپیما شود. آنچه باید نگران آن می شدم یافتن خودپرداز بود.

ببینید ، اگر تابعیت شما آمریکایی باشد ، اساساً نمی توانید در کوبا پول دریافت کنید. من این کار را به سختی طی پنج روز تقریباً بدون پول در آنجا آموختم. خطوط هوایی آمریكا و JetBlue بودند ابتدا با پروازهای منظم به ملت کمونیست ، به عنوان مجله ی وال استریت گزارش شده تعداد بیشتری از آمریکایی ها به زودی به آنجا می روند و بدون شک تعداد بیشتری از مردم همان اشتباهی را که من مرتکب شدم مرتکب می شوند. خبر خوب: می توانید کنار بیایید. خبر بد: مطمئن نیستم اگر متوجه شدید که نمی توانید چه کاری انجام دهید [به روزرسانی: راهی برای انجام این کار وجود دارد که ما آن را تا انتها ضمیمه کرده ایم].

هنگامی که یک آمریکایی به کوبا رفت ، دیگر نمی تواند پول بیش از آنچه را که در بدو پول خود دارد پس از ورود ، حداقل بدون التماس ، وام ، سرقت یا حساب بانکی خارجی به دست خود برساند. کارت های اعتباری آمریکا در مکان های بسیار کمی کار می کنند. خودپردازها کارت های نقدی آمریکایی را قبول نمی کنند. کشور هنوز به صورت نقدی کار می کند.

من با کمی بیش از 100 دلار پول نقد در کوبا حاضر شدم. در دفتر مبادله ، این ارز به حدود 90 CUC تبدیل شد - ارزش پول بالاتر از دو ارز رسمی کوبا. کوبا 10 درصد مالیات بر دلار تحمیل می کند. 50 CUC طول می کشد تا من را به مکانی که در آن اقامت داشتم برسانم و به فرودگاه برگردم. به عبارت دیگر ، من روزانه معادل 9 دلار برای زندگی در جزیره داشتم. خوشبختانه هزینه اتاق من قبلاً پرداخت شده بود.

این اولین سفر بین المللی بود که به تنهایی انجام داده بودم و نشان داد. یک مدرسه ووشو در محله چینی ها ، درست در جنوب محل اقامت من.بردی دیل برای Braganca

انکار

بعد از رسیدن به فرودگاه بین المللی خوزه مارتین در هاوانا ، دو دستگاه خودپرداز در کنار صرافی وجود داشت. یکی خارج از خدمت بود. دیگری را امتحان کردم. این مرا تحت تأثیر قرار داد که چقدر سریع دستگاه خودپرداز می دانست که کارت بدهی من خوب نیست. چند بار امتحان کردم ، فقط برای اطمینان. هیچ چیزی. دستگاه خودپرداز آمریکایی هرگز متوجه نشده است که من خیلی زود بی ارزش هستم.

من پول نقد ناچیز خود را حساب کردم و منتظر تغییر آن به ارز محلی شدم. مدت زمان بیشتری طول کشید زیرا چاپگر رسید مرتباً مسدود می شد و زن پشت پیشخوان نمی توانست به تنهایی آن را برطرف کند ، بنابراین مجبور شدیم صبر کنیم تا مدیر سه بار برگردد و این کار را انجام دهد. در صف ، من از زوج پشت سرم پرسیدم که آیا آنها چیزی در مورد بانک های آمریکایی در کوبا می دانند؟ قبل از جواب دادن ، یک پسر آمریکایی پشت سر آنها از طرف آنها جواب داد. تقریباً اینجا فقط پول نقد است ، مرد ، و او این نگاه را به من داد ، نگاه برادر.

من فکر می کنم فقط یک بانک آمریکایی در کوبا وجود دارد ، برخی از بانک های خارج از فلوریدا ، شخصی که من در واقع سوال را اضافه کرده بودم. استونگیت بانک است فقط بانک آمریکایی در حال فعالیت است در کوبا ، اما شعبه ای را در وب سایت خود لیست نمی کند. استونگیت به درخواستی برای اظهار نظر پاسخ نداده است.

هنگام انتظار در صف ، مسافر دیگری را مشاهده کردم که سعی می کند و از خودپرداز استفاده نمی کند. بعداً بیشتر درباره او صحبت کنید.

جان کالفیلد ، دیپلمات بازنشسته ای که قبل از ترک خدمات خارجی ریاست بخش منافع کوبا را بر عهده داشت ، به Braganca توضیح داد که استفاده از کارت های اعتباری آمریکایی تا دسامبر سال 2014 ممنوع است. با این حال ، بیشتر بانک های آمریکایی کارت های خود را در کوبا اعتبارسنجی نکرده اند. وی گفت که شخصاً افرادی را می شناسد که در آنجا از کارتهای Stonegate استفاده کرده اند. ویزا از اظهار نظر در مورد این داستان خودداری کرد. Mastercard چندین درخواست برای اظهار نظر ارسال نکرده است.

کالفیلد اکنون به عنوان مشاور شرکتهایی که امیدوارند بتوانند تجارت مجاز با کوبا را انجام دهند خدمت می کند. به گفته وی ، دولت اوباما بر این باور است كه بدون اصلاح كنترل تحریم كنگره ، كنگره تا آنجا كه می تواند كشور را باز كرده است. در ماه اکتبر ، وزارت خزانه داری ایالات متحده این دولت را آزاد کرد راهنمای به روز شده نهایی ، که در درجه اول به توانایی مشاغل آمریکایی در فروش کالاها و خدمات برای اهداف غیرنظامی مربوط می شود. اما هیچ چیز در رهنمودهای جدید آسانتر نبود که بتوانم چند دلار بیشتر به دست خود برسانم.

من به جایی که اقامت داشتم ، یک Casa خاص که در Airbnb پیدا کردم ، مالیات پرداخت کردم. میزبان من زنی بسیار مهربان به نام ماریا بود که انگلیسی بلد نبود. یک لندنی از پرتغال که در یک شرکت چند ملیتی کار می کرد نیز یک شب دیگر در آنجا اقامت داشت. هم اتاقی 24 ساعته من به اسپانیایی و انگلیسی تسلط کامل داشت. من داستانم را برای او توضیح دادم ، و او گفت که دستگاههای خودپرداز خوب کار می کنند. بنابراین او مرا به برخی از نزدیکی ها هدایت کرد ، اما آنها به درد من نخوردند.

اما یک زن در فرودگاه به من گفته بود که باید Western Union را امتحان کنم. بنابراین من شروع به قدم زدن به سمت خیابان اوبیسپو در هابانا ویجا ، گردشگرترین منطقه از شهر کردم. هم اتاقی موقتم با من آمد. وقتی وارد اتحادیه غربی شدیم ، به زودی در حال بسته شدن بود و یک صف حدوداً ده نفری از جلو داشت. به نظر می رسد هر چیزی در کوبا مهم یا اساسی است. بنابراین من به آن پیوستم و هم اتاقی ام به خاطر کار خودش رفت.

ما برنامه ریزی کردیم که ساعت 6 عصر دوباره برای یک نوشیدنی ملاقات کنیم ، حتی اگر ممنوعیت فروش الکل همچنان ادامه داشت زیرا ملت هنوز در سوگ فیدل کاسترو بود.

در حالی که در صف منتظر ماندم ، برای والدینم در کانزاس چند پیام متنی درمورد وضعیت دشوار خود ارسال کردم. من به آنها گفتم نگران نباشید اما باید سعی کنم بفهمم چگونه آنها می توانند برای من مقداری پول ارسال کنند. می دانستم که آنها نگران خواهند شد. انجام دادند. خواب از دست رفته بود. من بیشتر سفرم را با نگرانی درمورد نگرانی خانواده ام صرف کردم - یک سرگرمی از غرب میانه.

عصبانیت

وقتی وارد Western Union شدم ، فهمیدم که خدمات این شرکت فقط برای مردم کوبا در دسترس است. این شرکت صفحه ای در مورد ارسال پول به آنجا دارد در وب سایت آن . فکر کردم ، مشکلی نیست ، می توانم میزبانم را مجبور کنم پول را برای من بپذیرد. من با خوشحالی به او پول می دهم تا چنین کاری کند. بنابراین آنها تمام اطلاعاتی را که می خواستم از او بگیرم نوشتند و به من دادند.

چند ساعت بعد با هم اتاقی ام ملاقات کردم. به او گفتم که دیگر نمی توانم از صرافی پول نقدی دریافت کنم. او گفت ، قبل از رفتن من مقداری پول به شما قرض می دهم. مشکلی نیست. گفتم که خیلی کمک خواهد کرد.

پول برای من موضوعی ناجور است. من هرگز دوست نداشته ام در این مورد صحبت کنم. من دوست ندارم به افراد شام گروهی بروم زیرا همیشه در آخر مجبورید در مورد تقسیم چک صحبت کنید. وقتی با دیگران زندگی می کردم ، دوست نداشتم با این قبض ها کنار بیایم.

وقتی به او در مورد ایده ارسال پول توسط والدینم برای ماریا ، میزبانم گفتم ، او گفت ، مشکلی نیست. من آن را برای ماریا توضیح خواهم داد.

مشکل این بود: من می توانم بسیاری از مشکلات را ببینم. من مجبور شدم از طریق دستورالعمل های کانزاس به والدینم ایمیل بزنم. اگر تلفن من متصل نشود چه می شود؟ پدر و مادرم باید دقیقاً آنها را درک می کردند. اگر مشکلی پیش آمد ، آنها فقط باید آن را حل کنند و به من ایمیل نکنند تا برای آنها حل شود. من قصد داشتم از مردم در غرب میانه بخواهم که برای ارسال پول به یک کشور کمونیست تحت تحریم تجاری کمک کنند. خیلی چیزها ممکن است اشتباه پیش بروند. اگر افراد در Western Union اطلاعات درستی به من ندهند چه می شود؟

آن شب ، من 25 CUC را برای بازگشت تا چهارشنبه خود با تاکسی حساب کردم. من آن را با ویزای بازگشت ، پاسپورت و کارت سوار شدن (که به عنوان اثبات بیمه درمانی است) جمع کردم. اینها مهمترین اسناد زندگی من بودند. من تعجب کردم که چطور کسی هرگز عصبانیت سفر به خدمات تلفنی بین قاره ای را داشته است.

آیا این اولین مشکلی بود که تا به حال داشته ام که # مشکلات جهانی اول نبود؟ فراموش کردم که پرسیدم در پارک Wi-Fi که بیشتر تلاش خود را برای اتصال انجام دادم.بردی دیل برای Braganca

صبح روز بعد ، میزبان من یک صبحانه فراوان از چهار میوه تازه ، رول نان ، دو عدد تخم مرغ و ژامبون و پنیر تهیه کرد. او هر روز آن را بیرون می کشید. گویا گنجانده شده بود. مناز اینکه هر روز یک وعده غذای مناسب را شامل می شود هیجان زده بود.

من و هم اتاقی ام تصمیم گرفتیم روز را با هم بگذرانیم تا اینکه پرواز کرد. ابتدا به Parque Fe del Valle رفتیم ، نزدیکترین نقطه دسترسی به یک نقطه دسترسی Wi-Fi که توسط مخابرات دولتی ، Etecsa راه اندازی شده است. شما همیشه می توانید این مکان ها را مشاهده کنید زیرا ده ها نفر همیشه روی دستگاه های خود خم می شوند و مردان به طور مکرر به شما نزدیک می شوند و از شما می پرسند ، Wi-Fi؟ آنها در حال فروش کارتهایی هستند که افراد را قادر می سازد آنلاین شوند. من به یک زن جوان 3 CUC برای کارت دسترسی پرداخت کردم و پس از تلاش یک زن و شوهر ، Blackberry Priv من آنلاین شد

من قبلاً ایمیلی به پدر و مادرم رسم کردم. من آن را فرستادم.

ما به یک ایستگاه اتوبوس نزدیک Capitolio پیاده روی کردیم و 5 سفر CUC را برای یک سفر به ساحل برای چند ساعت صرف کردیم. پس از آنجا ، من 1 CUC را صرف یک آب بطری بزرگ کردم. این یکی از پرحاشیه ترین روزهای من بود.

چانه زدن

در اتوبوس ، هم اتاقی من دوباره تکرار کرد که خوشبختانه به من مقداری پول قرض داده است. دوباره گفتم که عالی خواهد بود. حتی معادل 20 دلار نیز کمک بزرگی خواهد بود.

از او در مورد صبحانه ها پرسیدم. شامل شد؟ او گفت که فکر می کرد ، اما اگر اینطور نبود فقط هر روز چند CUC بود. مشکل این بود که من چند CUC نداشتم. به نظر می رسید که این واقعیت هرگز با هم اتاقی من روبرو نشده است.

وقتی به شهر برگشتیم ، دوباره در پارک متوقف شدم تا ایمیل خود را بررسی کنم. پدر و مادرم به من نامه نوشتند و گفتند كه شعبه وسترن یونیون در یك فروشگاه مواد غذایی كه در زادگاه من بازدید كرده بودند گفته بود كه تمام اطلاعاتی كه من ارسال كرده ام بی فایده است. آنها به تاریخ تولد میزبان من احتیاج داشتند. لطفا راهنمایی کنید ، مادرم نوشت.همانطور که خانواده ام بعد از بازگشت من به ایالت توضیح می دادند ، مشخص بود که فروشگاه مواد غذایی تجارت وسترن یونیون را انجام نمی دهد ، به خصوص به کوبا. بعداً سخنگوی وسترن یونیون برای من توضیح داد که در واقع بیش از 90 درصد حواله ها از ایالات متحده به کوبا از فلوریدا است.

خواه من به والدینم چیزی توصیه کنم یا نه ، مهم نبود. این آخرین باری است که موفق می شوم تا زمانی که به خانه نمی آیم با آنها ارتباط برقرار کنم. دیگر هرگز نتوانستم با موفقیت ایمیل بزنم.

وقتی به خانه برگشتم ، هم اتاقی ام در شرف پرواز بود. من به او گفتم که والدین من نتوانسته اند پول ارسال کنند و من نگرانم که این کار به نتیجه نرسد. او به من گفت که همه چیز خوب خواهد بود وبدون اینکه چیزی به من قرض بده من هم آن را مطرح نکردم ، زیرا ، همانطور که گفتم ، من در مورد پول مشکل دارم. در عوض ، او از یکی از دوستان خانواده ماریا (که فقط به زبان اسپانیایی صحبت می کرد) خواست که به من بگوید بعضی از مکان ها را می توانم بیرون برم وقتی که عزاداری فیدل برطرف شد. من وقتی او کلماتی را بیان می کرد که برای من معنایی نداشت ، به او خیره شدم.او رفت و آخرین امید من برای دستیابی به پول کمی بیشتر با او بود.

بعداً كولفیلد توضیح داد كه بیشتر آمریكایی ها در این وضعیت در كوبا از همكاران خود كمك می گیرند. این امر مستلزم اعتراف به وضعیت ناخوشایند من برای افراد غریبه است و من از چنین چیزهای سختگیرانه ساخته نشده ام.

آن شب ، من در رختخواب دراز کشیدم و 29.70 CUC (بدون احتساب کرایه تاکسی) را که ترک کرده بودم ، شمردم. چهار روز مانده را نیز حساب کردم: یکشنبه ، دوشنبه ، سه شنبه و چهارشنبه یا 7.42 در روز. این خیلی خیلی بد به نظر می رسید ، اگر چه کافی بود اگر فقط به یک بطری بزرگ و دو عدد پیتزا پنیر در روز احتیاج داشته باشم ، اما اگر چیزی پیش بیاید چه؟ اوضاع شروع به بد نشان دادن می کرد.بردی دیل برای Braganca

رونان فارو و جین مایر

روز یکشنبه ، من از طریق Habana Vieja قدم زدم. بیرون از موزه انقلاب ، جایی که یک دقیقه برای استراحت متوقف شدم ، با یک زن آمریکایی آشنا شدم. ما در مورد سفر من صحبت کردیم ، و او پرسید که چرا من فقط در هاوانا اقامت دارم. من دروغ گفتم. او از من جزئیات محل اقامت را پرسید و به نوعی مشخص شد که صبحانه های رایگان با اتاق اصلاً در کوبا امری عادی نیست.

بنابراین وقتی آن شب به خانه برگشتم ، از طریق شوهرش از میزبانم پرسیدم که آیا صبحانه هزینه ای دارد یا نه. او گفت که این هزینه 4 CUC است. له شدم ماریا که فهمید در سفر با پول مشکل دارم ، گفت مشکلی نیست. شوهرش ظاهراً کمتر درک می کرد. او بقیه زمان حضورم را در آنجا کمی سرد بود. این فقط می توانست سر من باشد. به هر دوی آنها قول دادم که وقتی برگشتم راهی برای پرداخت صبحانه های آنها پیدا خواهم کرد.

از زمان بازگشت ، من پولی را که به او بدهم و سپس مقداری از طریق Western Union به او بازپرداخت کردم. من نمی توانم این کار را بصورت آنلاین انجام دهم ، زیرا این شرکت فقط از طریق وب سایت خود اجازه حواله خانوادگی را می دهد ، اما من توانستم حواله غیر خانوادگی را در Duane Reade در منطقه مالی تکمیل کنم. درست بود: من به تاریخ تولد ماریا احتیاج داشتم. تا آن زمان ، من آن را داشتم.

آن شب دوباره شماره آنچه را که برایم مانده بود اجرا می کردم. با انجام این کار ، من درک بزرگی می کنم. لازم نبود چهارشنبه فاکتور بگیرم. تمام کاری که قرار بود چهارشنبه انجام دهم رفتن به فرودگاه بود. بنابراین واقعاً می توانم برای دوشنبه و سه شنبه محاسبه کنم. هنر خیابانی Apropos در هاوانا.بردی دیل برای Braganca

من در آن بطری های بزرگ آب قیمت خوبی پیدا کرده بودم و آن روز چندین عدد خریداری کردم و 22.25 CUC برایم باقی مانده است. این بدان معنا بود که من تقریباً 11 CUC در روز داشتم. من هرگز احساس چنین ثروتمندی نکرده ام. من احتمالاً می توانم رفتن به یک موزه در روز آخر را توجیه کنم.

با تب و تاب تازه پیدا شده ام ، به پارک برگشتم تا گزارش دهم. من با برخی از کوبایی ها در مورد نحوه استفاده آنها از اینترنت صحبت کردم. با برخی از آمریکایی ها درباره آمدن به کوبا صحبت کردم. در واقع ، من در پارک با پسری آشنا شدم که در همان وضعیتی بود که من در آن قرار داشت. او زیر لب پایین خود کمی محافظ عطر و طعم داشت و نامش را نمی داد ، هرچند به من گفت که از نیو خواهد آمد یورک در واقع ، من فکر می کنم او کسی بود که من سعی کردم در روز جمعه نتواند از دستگاه خودپرداز در فرودگاه پول بگیرد.

او به من گفت این فقط یک نوع داستان خنده دار است. برنامه سفر او را تا نوزدهم در کوبا داشت. امیدوارم او هنوز زنده باشد اما شاید مشکلات روزهایش باعث شده او در انتخاب خود در مورد موهای صورت تجدید نظر کند. پس ممکن است از بدبختی مشترک ما خیر حاصل شود.

من آن شب با دو فیلمساز جوان نیز ملاقات کردم. این زوج در سوئیس به مدرسه رفتند و آنها در حال ساخت فیلمی در مورد پارک Wi-Fi بودند. ما پلیس را در حال شکستن یک حلقه رقص که قبل از اینکه موسیقی مجدداً به دنبال عزای ملی برای کاسترو مجاز به موسیقی نشده بود ، شکسته بود. ما سعی کردیم آنچه اتفاق افتاده را رمزگشایی کنیم و سپس آنها از من پرسیدند که آیا می خواهم شب بعد برای نوشیدنی با آنها ملاقات کنم که این دوباره قانونی بود.

بله ، فکر کردم ، من می توانم به اندازه 3 CUC برای نوشیدن هزینه کنم.

شاید ، فکر کردم ، می توانم از آنها بخواهم که به من پول قرض دهند؟ علاقه ای به کمک نداشت.بردی دیل برای Braganca

افسردگی

من دوشنبه را با قدم زدن به غرب ، از محله ودادو گذراندم. من در امتداد مالکون قدم زدم و دیدم که مردم برای اولین بار در طی 9 روز در کنار دریا مشغول نوشیدن هستند. در طول روز ، هنگام حرکت ، خیلی نگران نبودم. این خیلی بد نبود که فقط گشت بزنم و نگاه کنم ، با هر کسی که من را متوقف می کند صحبت کنم ، حتی اگر می دانستم برای کمی شلوغی است. نیمکت هایی را در سایه پیدا کردم و آنچه را دیدم رسم کردم. خیلی عکس گرفتم خیلی بد نبود

من به محض دیدار از دوستان نوشیدنی خود وام نخواستم. در آن مرحله چه اهمیتی داشت؟ من جایی پیدا کرده بودم که قیمت آبجوها قطعاً کمتر از 1 CUC بود ، اما آنها مرا به مکانی جذاب تبدیل کردند که در آن زنی بلند شد و شروع به خواندن نسخه های اسپانیایی استاندارد جاز کرد. من در همان شب 5 CUC پاشیدم. نورد زیاد

لحظاتی در سفر بود که فکر می کردم برخی از دستگاه های الکترونیکی خود را برای گرفتن پول نقد بفروشم. بعداً به ذهنم رسید که دارایی دیگری با خودم داشتم که ممکن است بفروشم: بیت کوین. در سال 2015 ، فرناندو ویار کار خود را تمام کرد اولین معامله مستند بیت کوین در کوبا ، با استفاده از Wi-Fi عمومی خود. من با مایک دوپری از Easybit ، یک اپراتور خودپرداز بیت کوین که چندین بار به کوبا سفر کرده است ، تماس گرفتم. او هرگز موفق به فروش بیت کوین برای پول نقد در هر یک از بازدیدهای خود نشده است ، حتی وقتی نرخ ارز جذابی را ارسال کرده باشد.

دوپری در یک ایمیل نوشت: برای استفاده آسان از بیت کوین ، شما نیاز به اتصال به اینترنت دارید. این ممکن است یکی از موانع بزرگ استفاده گسترده از بیت کوین در کوبا باشد.

در یک ایمیل به Braganca ، Villar ، پیشگام ، یادداشت خوش بینی خود را اضافه کرد ، من هنوز هم خوشبین هستم که همه چیز زودتر تغییر می کند اما به دلیل کمبود اینترنت ، دانش ارزهای رمزپایه و کنترل های شدید دولت ، مدتی اتفاق نخواهد افتاد

من هرگز هیچ یک از وسایلم را نفروختم ، زیرا نمی دانستم از کجا می توانم این کار را انجام دهم. راستش را بخواهید ، همه چیزهایی که شاید از دست داده باشم غذاهای کمی بهتر و شاید یکی دو موزه دیگر باشد. وقتی اضطراب اضطراری درمورد اضطراری احساس نگرانی نکردم ، این همان چیزی است که به خودم گفتم: من هزار وعده غذا در رستوران خورده ام که به خاطر نمی آورم ، اما وضعیت مالی من این سفر را فراموش نشدنی کرده است.

پذیرش - پذیرفته شدن

در آخرین روز خود ، به موزه ملی هنرهای زیبا هاوانا ، سایت اختصاص داده شده به هنرمندان کوبایی ، رفتم. وقتم را صرف کردم ، کارهای مورد علاقه خود را ترسیم کردم و ماندگار شدم. وقتی به خانه برگشتم ، بقیه شب را با خواندن سپری کردم و فقط مدت کوتاهی برای آخرین پیتزای پنیر غمگین و چند و چند لیوان آب میوه رفتم. نمی توانستم صبر کنم تا به خانه برگردم. مرا برداربردی دیل برای Braganca

صبح روز بعد که تاکسی من را به فرودگاه رساند ، من را به یک ترمینال اشتباه رساند. آنها نمی دانستند دروازه های دلتا کجاست و من هم نمی دانستم. همانطور که اتفاق افتاد ، یک زن و شوهر از تگزاس نیز در آنجا بودند ، گم شدند. یک نفر از کارمندان پیشنهاد داد که باید با کابین به ترمینال سمت راست برویم ، زیرا دو کیلومتر فاصله داشت و بسیار گرم بود. من پرسیدم که آیا می توانم کابین را با آنها تقسیم کنم و آنها موافقت کردند.

وقتی به ترمینال صحیح رسیدیم ، کابین گفت 10 CUC خواهد بود. این با توجه به 25 CUC سواری از هاوانا گزاف به نظر می رسید ، اما چه کاری می توانستیم انجام دهیم؟ تگزاسی ها آن را پرداخت کردند. من به آنها 3 CUC دادم. فکر نمی کنم واقعاً سهم من از این سواری باشد ، اما این آخرین پولی بود که داشتم. خشم نهایی قبل از رفتن من.

وقتی به ایالت ها برگشتم ، هم اتاقی 24 ساعته ام از لندن در WhatsApp به من پیام داد تا از من بپرسد که آیا در نهایت از اقامت لذت می برم یا نه.

می گویم ، نوشتم ، این یک تجربه ارزشمند بود.

به روزرسانی: از زمان ارسال این داستان ، ناظر یاد گرفته است که آمریکایی ها می توانند داشته باشند مخاطبین در خانه از طریق Western Union وجوه ارسال می کنند مراقبت از سفارت ایالات متحده در کوبا. دسامبر 14، 2016 4:16 ب.ظ.