مایلی سایرس در آینه سیاه .نت فلیکس فصل پنجم سریال آنتولوژی علمی تخیلی مورد تحسین منتقدین آینه سیاه سرانجام پنجشنبه گذشته وارد Netflix شد ، اما طرفداران آن راضی نیستند و دلیل خوبی هم ندارد. از نظر تاریخی ، تولید در این نمایش همیشه پراکنده و متناقض بوده است ، همانطور که عمداً معمایی و از لحاظ وجودی غیر قابل اعتماد است همانطور که جوامع کابوس در داستان های آن منعکس شده اند. فقط در ماه دسامبر گذشته ، نتفلیکس امیدوار بود که بتواند بینندگان گرسنه را با ویژگی تعاملی Bandersnatch خشنود کند ، اما متأسفانه این سرگرمی غیر عادی اگر غیرقابل بازگرداندن باشد ، چیزی بیش از یک پیش غذا ، یکی که باعث شد طرفداران به طور فزاینده ای نسبت به دوره اصلی بی تاب شوند.
وعده بعدی که منتظر آن بودند ، یک وعده غذایی ناچیز بود. از نظر فنی ، تعداد اپیزودها در هر فصل تا تاریخ پخش سنگ تمام نمی شود ، اما از زمانی که غول استریم فوق الذکر تولید خود را در سال 2016 آغاز کرد ، به نظر می رسد که این تعداد در 6 قطعه ثابت باشد. برخلاف همه انتظارات ، فصل پنجم فقط نیمی از این تعداد را دارد و ما را به یاد روزهایی می اندازد که نویسنده چارلی بروکر که اکنون خلقت تاریک در جهان است ، یک تولید مستقل و مبهم بود ، یک شکاف زمان تاریک را به مدت سه قسمت در هر فصل در شبکه 4 انگلیس اشغال می کرد. .
در خبرنامه سرگرمی Braganca مشترک شوید
علاوه بر این ، از دو قسمت سه فصل ، در بهترین حالت خسته کننده و متوسط به نظر می رسند ، نه روایت های جذاب را ارائه می دهند و نه مضامین جذاب ، و مطمئناً چیزی را که قبلاً ندیده ایم به ما نشان نمی دهند. اگر این فصل به خاطر چیزی به خاطر سپرده شود ، این سومین و آخرین قسمت آن است ، راشل ، جک و اشلی تو ، در مورد یک ستاره جوان پاپ که می خواهد کنترل زندگی حرفه ای ، هنری و در واقع زندگی خود را به دست بگیرد ، که همه آنها با دقت مرتب شده اند توسط خاله کارآفرین شیطانی اش. با بازی مایلی سایرس در نقش اشلی ، که برای میلیون ها دختر نوجوان با نام 'اشلی او' به سختی شناخته می شود ، این قسمت انتقادی تند به اخلاق ستاره داری است ، نقشی که به طرز چشمگیری فرار بازیگر واقعی کودک از نقش محدودش را به عنوان هانا مونتانا ، کودک پسند دیزنی و پس از آن به نماد موسیقی خودش تبدیل شد.
راشل ، جک و اشلی تو علی رغم اینکه بهترین مورد بی چون و چرای این بار بروکر است که ارائه می دهد ، اما به دلیل اصالت خود به دور از تمجید و ستایش ، به دلیل استفاده نکردن از آن ابراز تاسف کرده است. طرفداران به مفاهیم توسعه نیافته آن مانند شبیه سازی و هوش مصنوعی (که هر دو در قسمت های قبلی به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته اند ، مانند Be Right Back ، و White Christmas) اشاره می کنند ، و پایان احساس خوب آن را به عنوان علامت ناخوشایند بدنام متهم می کنند نشان می دهد ، علی رغم این واقعیت که چندین قسمت وجود دارد ، از جمله USS Callister و San Junipero ، لبه بدون سازش شوم خود را از دست می دهد ، که همچنین با یک یادداشت مثبت به پایان رسید. 
آینه سیاه قسمت 5 سریال 'Rachel، Jack and Ashley Too.'نت فلیکس
اما تغییراتی که این شکایات می توانند ایجاد کنند ، از بین بردن روایت و تغییر لحن ، بدیهی است که آنچه بروکر در اینجا قصد انجام آن را دارد و آنچه را که از ابتدای تصور آن سعی داشته است با نمایش انجام دهد ، کاهش دهد: افشای دروغ و ریاکاری های جامعه. در این حالت ، هدف وی صنعت موسیقی است. اشلی او وجود ندارد. او شخصیتی مصنوعی است که نه توسط خود اشلی بلکه توسط خاله اش ایجاد شده است. ترانه های او چیزی را که اشلی در درون خود احساس می کند برقرار نمی کند ، بلکه آنچه تحقیقات گسترده بازار را به فروش رسانده است. درگیری بین صداقت هنری این هنرمند و علاقه مالی تولیدکنندگان آنها ممکن است به عنوان یکی از روابط کهن الگویی داستان پردازی تلقی شود ، روابطی که بروکر انتخاب کرد تا به معنای واقعی کلمه عمه اشلی را وادار به کما کند و استخراج آهنگ کند. از سرش بدون مقاومت ، متناسب با نیازهای خودش.
در پایان قسمت ، اشلی موفق می شود جنایات عمه خود را در معرض دید جهانیان قرار دهد. او که سرانجام استاد زندگی و هنر خود بود ، تولید موسیقی پاپ را در مقیاس جهانی به نفع کنسرت های کوچک که در آن موسیقی جایگزین راک و پانک اجرا می کند ، متوقف می کند. خود مایلی سایرس نیز چنین تحولی را پشت سر گذاشت ، اما اینکه تا چه حد استاد سرنوشت خود شده است یا درگیر ماشین آلات اقتصادی شده است ، هنوز نامشخص است. تا زمانی که افراد دیگری نیز درگیر روند هنری باشند و بر اساس منافع خود عمل می کنند ، هرگز نمی توانیم به طور قطعی بدانیم.
راشل ، جک و اشلی تو ممکن است داستان خود را با صدای کمی متفاوت روایت کنند ، اما داستانی که از آن نقل می شود بدون شک در دنیای بی رحمانه آینه سیاه ، و نشان دهنده بهترین استعداد بروکر به عنوان نویسنده است: تمایل مداوم برای ابداع دوباره خود ، و یک ظرفیت ثابت برای تعجب مخاطبان خود.
