وقتی نمایش های آواز تلویزیونی واقعیت را تماشا می کنید ، افراد امیدوار به خواب های پر ستاره ای نگاه می کنند که به دوربین نگاه می کنند و می گویند من همیشه آرزو داشته ام که خواننده شوم. آنها هرگز نمی گویند که همیشه آرزو داشته اند آواز بخوانند.
من فکر می کنم این یک تفاوت بسیار مهم است. اگر آنها واقعاً آواز می خواندند ، آنها هر روز و شب آنجا می شدند و ریه هایشان را می خواندند.
پیوستن به گروه ها ، پیدا کردن کنسرت ها ، ضبط موسیقی ، فیلمبرداری از ویدیوهای YouTube ، کار کردن الاغ هایشان برای حضور در مقابل مخاطبان.
اما آنها نیستند. آنها خودشان را در تلویزیون ملی می کشند تا به شهرت و ثروت مبتنی بر درام نوشتاری و دستکاری تماشاگران ضربه بزنند.
آنها منتظرند کسی آنها را به عنوان خواننده تبدیل کند. با سبک زندگی ، و زرق و برق برای راه اندازی. آنها نمی خواهند کاری انجام دهند. آنها می خواهند شخصی باشند که کاری انجام می دهند.
این رفتار را می توانید در بسیاری از مناطق دیگر ، با افراد زیادی مشاهده کنید.
آنها نمی خواهند شرکتی تاسیس کنند. آنها می خواهند بنیانگذار شوند. آنها نمی خواهند هنر خلق کنند. آنها می خواهند هنرمند باشند. آنها نمی خواهند ساعتها رمزگذاری کنند تا زمانی که چشمشان درد کند. آنها می خواهند توسعه دهنده باشند.
زندگی مربوط به گلی است که شما هر روز انجام می دهید.
به دنبال آرزوهای خود ، زندگی خود را در بیدار شدن از صبح و رفتن به محل کار خود انجام دهید. این می تواند هنر باشد ، می تواند موسیقی باشد ، می تواند تجارت شخصی شما باشد. کار می تواند یک صحنه ، یک استودیو ، یک دفتر دزدگیر یا اتاق خواب شما باشد ، اما همیشه کار می کند.
هیچ ارتباطی با آنچه شما خودتان می نامید یا شیوه زندگی شما چگونه است. این همه چیز در مورد گه است که شما باید روی آنها کار کنید ، و هر روز آنها را به پایان برسانید. این مهم است ، زیرا اینگونه به جایی می رسید.
اگر شما به دنبال تعقیب سبک زندگی ، تلاش برای به دست آوردن شخصیت و به دست آوردن دام هستید ، این نکته را از دست می دهید. هرگز چیزی ارزشمند نخواهید ساخت ، زیرا ساختن چیزی حتی در رادار شما نیست.
کنایه از تمرکز کامل بر بودن ، به جای انجام دادن ، این است که بدون انجام دادن - شما هرگز چیزی نخواهید بود.
هرگز احساس نخواهید کرد که به پایان رسیده اید.
من متقاعد شده ام که هیچ کس واقعاً دوست ندارد که به چیزی تبدیل شده باشد. یا کسی هیچ کس به آخر خط نمی رسد و نمی گوید اکنون احساس یک کارآفرینی یا یک هنرمند را دارند. زیرا این احساسی نیست که شما بتوانید هرگز تصرف کنید
شما همیشه به دنبال یک چیز مهم خواهید بود که شما را به آنجا برساند ، یک شات بزرگ که به شما امکان می دهد در نهایت متوقف شوید و لذت ببرید.
اما هرگز اتفاق نخواهد افتاد اگر مدام آن احساس تیک زدن جعبه را دنبال کنید و شخصی شوید ، هیچ وقت پایان آن وجود ندارد. شما باید کار را تعقیب کنید ، زیرا در آنجا رضایت و رضایت خواهید یافت.
هیچ نقطه ای از قبل موفق نشده اید. هیچ جایی در آن نیست که شما در خانه ایمن باشید و فقط می توانید متوقف شوید. آن مسابقه خوانندگان؟ آنها این را باور ندارند آنها معتقدند اگر در این مسابقه برنده شوند می توانند خوشحال باشند. این معامله را بگیرید این تک آهنگ را منتشر کنید این درست نیست.
کار شما در حال مکیدن است.
هنگامی که شما فقط برای کسی کار می کنید ، به جای اینکه تمرکز خود را صرف انجام کار خود کنید ، رنج خواهد برد. کیفیت پایین خواهد بود و سطح تلاشی که انجام می دهید به طور محسوسی کم خواهد شد.
کار خودش مهم است ، بسیار مهم است. این فقط چیزی نیست که باید علامت گذاری شود تا راه خود را برای نمایش دادن یا احساسی که می خواهید توجیه کند. آنجا نیست که به سبک زندگی شما دلیل بیاورد. کار همه چیزهایی است که مهم است.
شما باید هنر خوبی بسازید. جملات خوب بنویسید. گه خوب بساز اگر این کار را نکنید ، اگر تمام کاری که می کنید پرداخت لب به نفس خودتان است ، مردم متوجه می شوند. دنیا متوجه خواهد شد.
اگر لجبازی نکنید هیچ کس شما را جدی نمی گیرد.
وقتی به همه می گویید شما چیزی هستید ، شخصی هستید ، آنها انتظار دارند اثبات آن را ببینند. اگر من هر روز ساعت ها وقت نگذاشتم به ارسال پست های وبلاگ ، کار روی یک کتاب و برقراری ارتباط با خوانندگانم بپردازم ، هیچ کس به عنوان نویسنده به من گوش نمی داد.
این کاری است که باعث می شود مردم نشسته و توجه کنند ، نه بیوگرافی یا معرفی شما. اگر می خواهید کسی شما را جدی بگیرد ، آنچه واقعاً می خواهید احترام او است. و فقط نمی توان احترام گذاشت هیچ کس برای تحویل گرفتن در صف نیست.
مجبوری بدستش بیاوری. این کار را با انجام کارهای مهم و کار در پروژه های مهم و تلاش هر روز بدست می آورید. این تنها راه کسب آن است.
شما پیشرفت نخواهید کرد و یاد نخواهید گرفت.
اگر قبلاً راضی بودید که خود را بنیانگذار بنامید و خود را یک هنرمند بنامید ، به جای تأسیس ، ایجاد و کار ، خود را در برابر پیشرفت و فرصت یادگیری می بندید.
وقتی به جای آن به کار نگاه می کنید و وقت خود را صرف تلاش برای به بهترین شکل ممکن می کنید ، آن وقت است که فرصت کشف پیدا می کنید. تا لحظه اورئکا خود را تجربه کنید.
کاری که من انجام می دهم ، این نوشتن است. و کارآفرینی و بازاریابی. و طراحی کنید. و صحبت کردن اما من؟ ترجیح می دهم قبل از هر چیز دیگری خودم را دانشجو بدانم. من اینجا هستم تا یاد بگیرم ما همه هستیم.
شما باید فقط آنجا بروید.
اگر می خواهید این کار را انجام دهید ، وقت خود را برای تلاش برای رسیدن به یک هدف غیرممکن هدر خواهید داد و احتمالاً برای رسیدن به آنجا به یک سری دروازه بان ها اعتماد می کنید. در جاده ها خوشبختی پیدا نخواهید کرد ، فقط یک سری ناامیدکننده های سخت و فزاینده.
اگر می خواهید در واقع کاری انجام دهید ، رضایت بیشتری پیدا خواهید کرد. فرصتهای زیادی برای انجام کاری که دوست دارید وجود دارد ، هنگامی که نگران نیستید چه کسی می خواهید باشید یا اینکه سبک زندگی خود را فکر می کنید باید داشته باشید.
می توانید به آنجا بروید و اتفاقی بیفتید. دوست دارم در مورد گروهی به نام Fugazi و گروه دیگری به نام Black Flag خیلی صحبت کنم. آنها برای من ، به عنوان یک خلاق و یک کارآفرین ، بسیار مهم بودند - زیرا هرگز منتظر وقفه ای بزرگ نبودند. آنها معمولاً نمایش های خود را رزرو می کردند ، هزینه سوابق خود را می پرداختند و الاغهای خود را کار می کردند.
آنها در تمام مشاغل خود بر روی انجام کار متمرکز بودند ، نه بر وجود.
و این مسیر بهتر است.
جون وستنبرگ نویسنده ، منتقد و مبلغ خلاق و دیجیتال است. از سال 2013 ، او به مردم کمک می کند چیزها را بسازند و مخاطب پیدا کنند. می توانید از طریق توییتر با او ارتباط برقرار کنید jonwestenberg .
