فکر می کنید شیطانی نمی کنید؟ دوباره فکر کنید

همه ما دوست داریم باور کنیم که افراد خوبی هستیم و به همین دلیل ، قادر به انجام کارهای بد نیستیم. گرایش ما به انجام خیر یا شر هیچ ارتباطی با شخصیت ذاتی ما ندارد. ما با شرایطی که در آن قرار داریم ارتباط بیشتری دارد. ما فرض می کنیم کسی هستیم که در برابر بی عدالتی ایستادگی خواهیم کرد و احساس فردی درست و غلط ما بر ذهنیت اوباش غلبه خواهد کرد. با این حال ، تاریخ و روانشناسی نشان می دهد که با توجه به شرایط مناسب ، فقط یک چهارم مردم این قدرت را دارند که بایستند و بگویند که من در این کار شرکت نمی کنم.

جدا از اعداد در بدنام آزمایش میلگرام تحمل این ، آزمایش زندان استنفورد با نتایج آماری مشابه به نتیجه رسید. در سطح غیر آزمایشی ، تعدادی از سناریوها را نیز می توان مشاهده کرد که این قاعده را ثابت می کند. در دو کتاب مایکل لوئیس ، توپ پول و کوتاه کوتاه ، ما گروه های کوچکی از مردم را می بینیم که از شرایطی که دیگران فاقد آن هستند ، درک می کنند. آنها سعی می کنند دیگران را متقاعد کنند اما اکثریت همیشه بخندند یا آنها را نادیده بگیرند زیرا آنها متناسب با وضعیت موجود نیستند. حتی وقتی سرانجام درست بودن آنها اثبات شود ، گروه کاپیتول نمی کنند و قبول نمی کنند که اشتباه کرده اند. نفرت اوباش برای گروه کوچک فقط افزایش می یابد. آنها اغلب حتی بیشتر تحقیر می شوند زیرا ثابت کردند دیگران اشتباه می کنند.

اینها دو نمونه از افرادی است که به دلایل مثبت مایل به مخالفت با دانه ها هستند. اینکه تعداد بسیار کمی وجود دارد قابل توجه است. در مورد عواقب منفی بیان علیه قانون اوباش چه می توان گفت؟ اگر شما در جنگ جهانی دوم سرباز آلمانی بودید و به كشته شدن یهودیان اعتراض داشتید ، احتمالاً در همانجا كشته می شدید. اگر شما یک افشاگر شرکتی هستید ، یک مورد وجود دارد شانس خوب شما کار خود را نابود خواهید کرد جالب است که ما به فرزندان خود می گوییم برای آنچه که به آن اعتقاد دارند بایستند اما احتمال اینکه ما همان کار را انجام دهیم تنها یک از چهار نفر است و اگر آنها اعتراض کنند ، به احتمال زیاد همه آنچه که برای آن تلاش کرده اند از بین می رود.

بسیاری از اوقات ، ما فقط با اوباش همراه می شویم به این دلیل که در آن زمان خیلی بد به نظر نمی رسد. از آنجا که ما حیوانات اجتماعی هستیم ، تمایل داریم از هنجارهای اجتماعی پیروی کنیم. انجام کارهایی که بر خلاف آنچه از نظر اجتماعی قابل قبول است بسیار دشوار است. اگر مدرک می خواهید ، بروید و در یک روز شلوغ به مدت 10 ثانیه در وسط بازار دراز بکشید. شما این کار را نمی کنید ، و احتمالاً فکر می کنید ، این پوچ است ، چرا من چنین کاری می کنم؟ به این دلیل است که قشر پیشانی شما در حال لگد زدن است ، بخشی از مغز شما که مطابقت با هنجارهای اجتماعی را اعمال می کند. مطابقت با هنجارهای اجتماعی بخش مهمی از روانشناسی تکاملی ماست ، زیرا زمانی که در قبایل زندگی می کردیم ، مطابقت با این هنجارها به این معنی بود که به دلیل رفتار اشتباه به بیابان تبعید نمی شویم.

متأسفانه ، انطباق ما با چیزهای کوچک تضمین می کند که وقتی اتفاقات بزرگ و بد رخ دهد ، ما یا شریک خواهیم بود یا حتی در آن شرکت خواهیم کرد.

تیم های SWAT یک مثال عالی هستند. نظامی شدن اخیر آنها به دلیل دریافت تجهیزات اضافی نظامی باعث تغییر قابل توجهی در تاکتیک ها و انگیزه های آنها شده است. به قول معروف وقتی همه چیز شما چکش است ، همه چیز مثل میخ به نظر می رسد. بنابراین ، تیمهای SWAT اکنون لباسهای خود را پوشیده و از آنها خسته می شوند ، انگار که آنها یک نیروی نظامی اشغالگر هستند. این روند احتمالاً با حمله یكباره پلیس به هر خانه مشكوك دارویی آغاز نشده است. این کار کمی بیشتر با نیرو از اینجا و آنجا شروع می شود ، یا شاید با جعل یک واقعیت کوچک اینجا یا آنجا برای یک حکم دادگاه. شما می خواهید از این تجهیزات و آموزش جدید استفاده کنید ، بنابراین به جای اینکه در کنار احتیاط خطا کنید و یک تحقیق کامل انجام دهید ، شواهد محرمانه ای پیدا می کنید که سو susp ظن شما را تأیید می کند.

در جایی که روال معمول بازرسی از خانه های مشکوک به مواد مخدر بود ، اکنون پیش فرض به یک حمله کامل تبدیل شده است. یکی حتی با الف کودک هفته ها را در کما ناشی می کند در واحد سوختگی به دلیل اینکه تیم تخلف یک نارنجک بی حس را به داخل گهواره خود انداخت.

ذهنیت گروهی در بین پلیس منجر به از دست رفتن بسیاری از زندگی های غیرضروری شده است ، اما گرایش ما به عنوان انسان برای انجام شرارت در اوضاع آشفته و فشارها برای پردازش مغز ما بسیار زیادتر می شود. در کتاب سرهنگ دوم دیو گروسمن ، در کشتن ، یک پیشکسوت فشارهای مختلفی را که باعث وقوع حوادثی مانند قتل عام مای لای در ویتنام شده است ، توصیف کرد:

همین بچه ها را مدتی در جنگل قرار می دهید ، آنها را کاملاً ترسانده ، خواب را از آنها می گیرید و اجازه می دهید چند حادثه باعث ترس از نفرت آنها شود. یک گروهبان به آنها بدهید که تعداد زیادی از افرادش را دیده است که توسط تله های انفجار و بی اعتمادی کشته شده اند ، و احساس می کند ویتنامی ها لال ، کثیف و ضعیف هستند ، زیرا آنها مانند او نیستند. کمی فشار اوباش اضافه کنید ، و آن بچه های خوبی که امروز ما را همراهی می کنند مانند قهرمانان تجاوز می کنند.

مبادا به این نتیجه برسیم که فقط فشارهای جنگی باعث نوعی خونخواهی جنون آمیز و رفتار اسف بار در مردان می شود ، ما یک نمونه عالی دیگر از چگونگی شرایط بیرونی می توانیم باعث ظلم انسانی آگاهانه از مطالعه انجام شده در NYU شود. از زنان کالج خواسته شد تا شوک های الکتریکی را برای آزمودنی هایی که به آنها آموزش داده شده است مواد را تحت فشار قرار دهند ، انجام دهند. وقتی این افراد ناشناس شدند ، یعنی نام آنها از لباسشان درآورده شد و روی سرشان کاپوت گذاشته بودند ، زنان کالج آنها را دو برابر بیشتر شوکه کرد.

بیایید پیامدهای این گرایش برای خشونت علیه دیگران را در کشور بررسی کنیم دنیای آنلاین . ما قبلاً شاهد اثرات اوباش در توییتر بودیم ، جایی که زندگی مردم نابود شد زیرا دیگران فکر کردند که آنها حرف اشتباهی گفته اند. توییتر غالباً آخرین نمونه از غیرانسانی کردن شخص است - آنچه می بینید آواتار است که ممکن است تصویری از خود شخص باشد و یا دستگیره توئیتر او نباشد. معمولاً این فرضیه ایجاد می شود که ترول آنلاین و آزار و اذیت به دلیل ناشناس بودن و فقدان عواقب برای مرتکب ، رخ می دهد. اگرچه این قطعاً درست است ، یک سکه دیگر نیز وجود دارد: کمبود انسانیتی که دنیای آنلاین در قربانی می بیند.

وقتی در حال مکالمه حضوری با شخصی هستید و با او مخالف هستید ، در پاسخ فقط هسته ای نمی شوید ، حتی اگر بحث او احمقانه باشد. چرا؟ تا زمانی که یک جامعه شناس نباشید ، مردم دوست ندارند از نظر جسمی یا روحی به دیگران آسیب برسانند. با این حال ، هدف آنلاین شما غیر انسانی است. ما می توانیم چیزهای وحشتناکی بگوییم و تاثیری که روی قربانی ما می گذارد را نمی بینیم ما همچنین به دلیل عصبانیت کردن شخص اشتباه در معرض ضرب و شتم نیستیم.

ما از دو قطبی شدن مردم شکایت داریم ، اینکه دنیای آنلاین بسیار بد دهن است و مردم چنین حرفهای وحشتناکی می زنند ، اما تقریباً تضمین می شود که کسانی که شکایت می کنند خود مجرم بوده اند. اوه ، آنها ممکن است برخی از موارد ناپسندتر را نگفته باشند ، اما احتمالاً مقصر هستند که با دیگران خیلی تند صحبت کرده اند و به روشی توهین آمیز و بی احترامی با یکدیگر اختلاف نظر دارند. این چیزی است: این است واقعاً تخلفات کوچک آسان است و معتقد باشید که شما طرف مقصر نیستید زیرا دیگران بدتر عمل می کنند. اما این یک شیب لغزنده است. روانشناسی نشان می دهد که اولین قدم - هر چقدر هم که در آن زمان بی ضرر باشد - خطرناک ترین مرحله است.

این امر به ویژه در مورد کسانی که در حال حاضر جنبش AntiFa دارند بسیار صدق می کند ، زیرا آنها خود را به عنوان افراد خوب معرفی می کنند و همه کسانی که مخالف هستند نژادپرست ، متعصب یا ترنسوبیو هستند. ناگهان انجام کارهای غیرمعقول بسیار منطقی تر می شود. به همین دلیل است که ما در حال حاضر یکسری افراد دائما فریاد می زنند که ترامپ فاشیست است و آنها از آزادی بیان محافظت می کنند - در حالی که برای هر کسی که با آنها مخالف باشد خشن و مخرب است. جردن پیترسون اخیراً در مصاحبه خود با جو روگان اظهار داشت كه افرادی كه در سخنرانی در دانشگاه به او اعتراض كرده اند چشمانشان براق است و آنها قادر به دیدن دلیل یا حتی گوش دادن نیستند. آنها چنان مورد هجوم گروه خود قرار گرفته اند که تمام کاری که می خواهند بکنند شعار دادن است. آنها حتی نمی توانند برای خودشان فکر کنند.

اینکه مطالعات روانشناختی نشان داده است که 75 درصد مردم در نهایت مشارکت خواهند کرد و در کارهای شریرانه شرکت خواهند کرد ، یادآوری ترسناکی برای آسان تر بودن توسط این گروه است. به آینه نگاه كردن و گفتن ، بسیار محتمل است كه اگر من در جنگ جهانی دوم آلمانی بودم ، می توانستم شركت كرده باشم و به طور فعال در نسل كشی شش میلیون یهودی شركت كنم ، این یک تجربه هوشیارانه است. این تحقق است که تعداد کمی از مردم آن را تجربه خواهند کرد زیرا بسیار آسان تر می توانیم خود را متقاعد کنیم که ما یکی از بچه های خوب هستیم.

و به همین دلیل است ، مهم نیست که چه کسی هستید یا با چه جنبشی یا گروهی از افراد شناخته می شوید ، باید خود را در آینه نگاه کنید و با این واقعیت روبرو شوید. شما باید با این واقعیت مقابله کنید که اگر اطرافیان شما بد کار کنند ، کار بدی خواهید کرد. وقت آن است که همه ما خود را بررسی کنیم و بپرسیم ، آیا من بیش از حد درگیر همه چیز هستم تا دلیل را ببینم؟ آیا می توانم الان برای خودم فکر کنم یا همه مواردی را که متناسب با روایت من نیستند کنار می گذارم؟

ممکن است آنچه را پیدا می کنید دوست نداشته باشید.

پیت راس روانشناسی و فلسفه دنیای تجارت ، مشاغل و زندگی روزمره را تجزیه می کند. می توانید او را در Twitterprometheandrive دنبال کنید.