«سه بیلبورد» کیف برادران Wannabe Coen از شوخی های گنگ است

مارتین مک دونا یک نمایشنامه نویس ایرلندی است که چندین نمایشنامه عجیب و غریب و تکان دهنده برای تحریک مخاطبان و جلب واکنش های مختلف منتقدان ، که تمایل دارند بیش از حد ستایش کنند هر چیزی را که متفاوت باشد بخاطر متفاوت بودن نوشت. او نویسنده کیسه های متنوعی از نمایش های بزرگ ، ناخوشایند و گراند گوئینول است ملکه زیبایی لنین (فوق العاده) و The Pillowman ( ناامید کننده) متأسفانه ، او همچنین تحت این توهم کار می کند که یک کارگردان فیلم است. او وحشت بی حسی به نام نوشت هفت روانگردان ، و به دنبال آن یک گنگ آشفته از فیلمی به نام در بروژ ، سطحی ترین پرتویی از زمان شروع من آنجا نیستم، فقط بدتر به جای کیت بلانشت به عنوان یک مرد ، این یک کوتوله نژادپرست بود که با آرامش دهنده های اسب قلاب شده بود.

که ما را به سومین فیلم او می رساند ، کیسه ای مخلوط از شوخی های گنگ و خشونت های غیرقابل گفتن که پیشرفت بزرگی نسبت به کارهای دیگر او است (برج هفت روانگردان ، که یکی از بدترین فیلم های ساخته شده در تاریخ بود) اما به اندازه کافی خوب نیست که بتواند در مورد آن با نرخ تورم پستی امروز بنویسد.

آنچه بدون رزرو توصیه می شود ، اجرای خوب و خنده دار مرکزی توسط Frances McDormand است که بهترین کاری است که او از زمان انجام روی صفحه انجام داده است فارگو بدجنس و دهان ناپاک ، با دهشت دائمی زنی که می داند نفسش بوی فاضلاب باز می دهد ، او Mildred Hayes ، نمونه خون سرد در یک شهر خیالی خیالی و پرجمعیت و توسط یک نیروی پلیس متشکل از برندگان در یک مسابقه برای جنون اداره می شود. از هفت ماه پیش که دخترش ربوده شده ، مورد تجاوز و کشته شدن قرار گرفته بود ، خشمگین زندگی می کرد ، میلدرد سه تابلوی تبلیغاتی را که از سال 1986 مورد استفاده قرار نگرفته است ، استفاده می کند و علائم توهین آمیز خطاب به کلانتری محلی و زیرمجموعه خود را نقاشی می کند. معاون ذهنی (وودی هارلسون و سام راکول ، دائم در شرکت چرخشی مارتین مک دونا). هدف او عدالت است ، و وقتی همه در میسوری در حالی که در حال مرگ است و هنوز هیچ دستگیری ندارد ، رپد را می خوانند؟ چطور ، رئیس ویلوبی؟ به اعصاب برخورد می کند

ناگهان ، پلیسانی که وقت خود را صرف نشستن در کنار خوردن Krispy Kremes و آزار و اذیت شهروندان سیاهپوست شهر خود می کنند ، با دنده بالا شرمنده می شوند. رئیس Willoughby (هارلسون) به سرطان لوزالمعده مبتلا است و میلدرد می خواهد تابلوهای تبلیغاتی قبل از اینکه کلاغ شود کار خود را انجام دهند. معاون دیکسون (راکول) پس از خودکشی ، اعلان جنگ می کند ، اما او در حال حاضر یک کوره روباه دورتر از سطل آشغال است ، بنابراین او بیشترین آسیب را به خود وارد می کند ، عصبانی می شود و دادگاه را آتش می زند ، و نیمی از چهره خود را می سوزاند .

در همین حال ، میلدرد ایستگاه پلیس را منفجر می کند و توسط یک فروشنده اتومبیل دست دوم (پیتر دینکلج) که به وضوح می خواهد وارد شلوار شود نجات می یابد. انتهای خارج از دیوار باعث می شود میلدرد غیر عادی و بی روح و بی روح با نیروهای فرعی روبرو شود و اخیراً دیکسون را اخراج کند زیرا آنها با یک وانت با یک اسلحه از بزرگراه می روند و در راه کشتن کسی هستند.

دوست نداشتم سه بیلبورد ، اما من به مک دونا احترام می گذارم که اسکرول های مبتذل و مبتذل خود را بدون قطب نما در جهت های مختلف قرار داده و تماشاگران را به این فکر می اندازد که فیلم در آینده به کجای دنیا می رود. این افراد وحشتناکی هستند که آنقدر دیوانه هستند که ترس را القا می کنند ، اما به اندازه کافی غیرقابل پیش بینی هستند که می توانند شیب جدیدی به جنایت و جسارت بدهند. خشونت کنترل نشده زیادی وجود دارد - بسیار زیاد و بسیار شنیع که تماشای تمام صحنه ها از تلنگر یک گانگستر دشوارتر است. هنگامی که میلدرد به مطب دندانپزشکی مراجعه می کند و طوفان ایجاد می کند در حالی که وی با ابزار شکنجه خود ناخن دندان را سوراخ می کند ، برخی از مردم جیغ می کشند و دیگران می خندند. وقتی جیمز ، فروشنده اتومبیل كه كوتوله است ، میلدرد را به یك قاشق چرب محلی می برد و می گوید من باید به اتاق پسران كوچك بروم ، بعضی از مردم غرش كردند و دیگران ناله كردند.

فیلم از هر لحاظ ناهموار است ، اما شکست بزرگ عدم ​​توانایی نویسنده و کارگردان مک دونا در انسجام نگه داشتن داستان است. مثل همه چیزهایی که او می نویسد ، سه بیلبورد خارج از ابینگ ، میسوری لرزش ناپایدار بین پریشان ، خشونت دافعه و کمدی سیاه ناپایدار و ناپایدار - هر دو طرف معادله تعادل خود را از بین می برند در لجن زلال فروپاشی اخلاقی. بیشتر از همه ، این در مورد خواب بازیگران خوب است. این شامل سم راکول احمقانه و دوست داشتنی ، جان هاوکس به عنوان همسر سابق همسر Mildred است که او را به خاطر یک بیمار جوان 19 ساله ترک کرد ، و لوکاس هجز دو برابر یکبار مصرف ( منچستر کنار دریا ، لیدی برد) در نقش ناخوشایند پسر نوجوان سرگشته میلدرد. مارتین مک دونا می خواهد یکی از برادران کوئن باشد ، اما او آمریکایی نیست و زبان را نمی فهمد. کاملاً قابل درک است که چرا فرانسیس مک دورمند سخنان او را خیلی خوب می فهمد. او از سال 1984 با جوئل کوئن نویسنده ، کارگردان ازدواج کرده است. برای او مهم نیست که برای دیگران تماشای فیلم های مارتین مک دونا مانند ضربه مغزی است. آنها همزمان شما را در فکر و لرزش در تاریکی رها می کنند.