'من' 'چگونه مادر شما را ملاقات کردم'

صبحانه با جاش رادنور بدون قهوه می آید. این احساس کمی سیمی بودن را برای من ایجاد می کرد ، بنابراین قبل از مراجعه به گارسون در رستوران Westside برای سفارش چای صبحانه انگلیسی ، همراه با شیر و عسل ، توضیح داد که من حدود دو سال پیش این کار را ترک کردم. من هنوز هم یک تن کافئین می نوشم. او با اطمینان به قهوه خور آن طرفش لبخند می زند.

غذاخوری محبوب در برادوی فوقانی ، شواب شخصی وی بوده است زیرا از نزدیکترین جایی که مرکز لینکلن وی را در آنجا اسکان داده است ، در حالی که وی پس از نه سال شهرت سازی و ساختن نام در سالن اجتماعات L.A. چگونه مادرت را ملاقات کردم . او آنجا یک بازیگر رفت و یک ستاره برگشت.

اکنون این بازیگر با فاکتور شناخت بالاتر سوار شده است خط بابل ، نمایشنامه ریچارد گرینبرگ ، که 5 دسامبر در تئاتر میتزی ای نیوهاوس تعظیم می کند.

رئوس مطالب گسترده این نمایشنامه ، من می گوید: من یک نویسنده فقیر ، مبارز ، کمی مسدود شده را بازی می کنم که در اواخر دهه 60 در دهکده زندگی می کند و برای درآمدزایی چند دلار ، با قطار به سمت لویت تاون ، LI می روم ، هفته ای یک بار برای آموزش نوشتن خلاق به خانم های خانه دار. در نهایت برای همه تأثیرگذار است. اساساً ، این یک داستان کلاسی است.

او دو تابستان قبل در Vassar در نیویورک استیج و فیلم جایی که معمولاً وقفه های خود را صرف کار در نمایش های جدید می کند (این عادت را که در 19 سالگی شاگردی کرد ، عادتش را در 19 سالگی گرفت) این نمایش را به صورت آزمایشی اجرا کرد. سپس در ژانویه یک مطالعه در مرکز لینکلن انجام دادیم ، و آنها آن را در برنامه 2016-2017 خود قرار دادند. من نمی دانستم که آیا در آن زمان آزاد هستم ، طبق برنامه ، اما 'خشم' مرا بی وقفه ، بی رحمانه ، برای انجام این تولید تحت تعقیب قرار داد. خوشبختانه ، این فقط به زیبایی کار کرد ، و من برای انجام آن در دسترس بودم.

خشمگین ها جولی هالستون ، رندی گراف و مادی کورمن هستند که در کلاس خود نقش سه خانه ساز با آرمان های ادبی را بازی می کنند. فرانک وود و مایکل اوبرهولتزر نیز دوره را تکرار می کنند. در واقع ، همه به جز یك بازیگر اصلی هفت نفره واسار گرفتار شدند خط بابل برای نامزدی در نیویورک.

‘اینگونه من در NYU آموزش دیدم. من ایده یک شرکت را دوست دارم. من عاشق این هستم که قطعات برای ساختن همه چیز جمع شوند. '

رادنور می گوید ، قبلاً این کار را با آنها انجام داده بودم ، می دانستم که آنها چقدر درخشان هستند - و چقدر مهربان و دوست داشتنی هستند. این مانند یک شرکت مناسب مانند یک مجموعه احساس می شود.

اینگونه بود که من در NYU آموزش دیدم. من ایده یک شرکت را دوست دارم. من عاشق این هستم که قطعات برای ساختن همه چیز جمع شوند. همه در خدمت نمایش هستند اولین ، که بخشی از آن چیز خوبی است. در این بازیگران شخصی وجود ندارد که خوشحال شوم که با او شام بخورم. هر کس واقعا خاص است ، در روش های خاص خود منحصر به فرد است.

الیزابت ریاسر ، تازه وارد بازیگران ، کمی عشق را برای رادنور فراهم می کند ، همانطور که در فیلمش انجام داد ، هنرهای لیبرال . او می گوید او در نقش یک دانش آموز مبتلا به آگورافوبیا بازی می کند که مدت زیادی است خانه اش را ترک نکرده است. او یک زن بسیار شکننده و بسیار درخشان است که فقط برای شرکت در این دوره نوشتن به دنیای خود جلب کرده است.

بازی ریچارد آنقدر نمایشی است که فکر می کنم عملکرد بهتری نسبت به آنچه خوانده است دارد. تجربه خواندن آن و حضور در آن بسیار متفاوت است. به عنوان یک رمان کار نمی کند. زبان همزمان شاعرانه و محاوره ای است. این معابر زیبا وجود دارد ، اما همچنین به نظر می رسد که این فقط نحوه صحبت این افراد است.

همین که آن را روی پاها و هوا قرار دهید ، زبان به روشی دیگر زنده می شود. بسیاری از داستان هایی که کلاس می نویسد زنده می شوند و همکلاسی های مختلف آنها را بازی می کنند. سپس ، عمل دوم به این داستان کیهانی تر می پردازد. بسیار غیر قابل پیش بینی است اگر فکر می کنید می بینید کجا می رود ، بله و نه. بسیار شگفت آورتر از آن است.

رادنور در سال 2002 اولین بار در برادوی ظاهر شد و جای خود را به جیسون بیگز داد فارغ التحصیل ، روبروی یک کاتلین ترنر قدرتمند ، و برای گفتن داستان زندگی کرد (هرچند که نخواهد).

دوازده سال بعد ، وی در نمایش اسلام هراسی و هویت منحرف شهروندان آمریکایی مسلمان-آمریکایی به جای خود در برادوی در جایزه پولیتزر ایاد اختر بازگشت. اکنون، که او اعلام می کند که یک تجربه شگفت انگیز بود معماری آن نمایش به قدری صدا است که احساس می کنید در دست آن قرار دارید - مثل اینکه در حال حرکت است و مخاطب را با آن همراه می کند. چنین انرژی پیشرانه ای دارد. پس از شروع ، متوقف نمی شود. مدام اوج می گیرد.

حضور در آن نمایش و احساس مخاطب بسیار سرگرم کننده بود. شما تمام وقت در حال گفتگو با آنها هستید ، اما احساس می کرد که مخاطبان واقعاً یک تجربه عمیق ، عمیق و نه بی عیب و نقص با آن دارند. ارائه چیز خاصی در آن لحظه خاص وجود داشت. بعد از دست به خدا ، در حال حاضر بیشترین نمایشنامه در کشور تولید شده است ، بنابراین آن لحظه که آن نمایش کاملاً مرتبط به نظر برسد هنوز وجود دارد.

اولین نشانه ای که رادنور نشان می داد کار وی در مسیر درست پیش می رود ، دریافت جایزه بازیگری در کنیون بود که به نام معروف ترین آلوم کالج ، پل نیومن ، نامگذاری شد. فعلاً نمیتواند دست روی آن بگذارد. فکر می کنم در خانه من است ، اما قابل مشاهده نیست. من آن را برای دونالد مارگولیز برنده شدم دید غیب . من برای پایان نامه ارشد خود در آن هنرمند بازی کردم. این یک نمایشنامه عالی و نمایشنامه نویس فوق العاده ای بود.

هنگامی که من در کالج و دبیرستان تحصیل می کردم ، یک دیدگاه بهترین سناریو را برای خودم داشتم: من فکر کردم که روی نمایشنامه های جدید آمریکایی با نمایشنامه نویسان زنده در اتاق کار می کنم ، همه را با هم رقم می زنم - که ، به عنوان یک بازیگر ، بسیار هیجان انگیز خواهد بود ، و من خوشحالم که می توانم این کار را با ایاد و ریچارد انجام دهم. این یکی دو مشت احساس می کند که من واقعاً خودم را به تئاتر پرتاب می کنم ، جایی که من به عنوان بازیگر پایگاه خانه خود را می دانم. و داشتن این نمایشنامه های فوق العاده غنی و پردرآمد برای کار رویایی است.

در ابتدا اعلام شد که رادنور مورد استفاده قرار گرفته است تا کسی باشد که بستنی Laura Benanti را در Roundabout’s آورد او مرا دوست دارد - یک انتقال منطقی از چگونه مادرت را ملاقات کردم - ولی با سری بعدی و فعلی او برخورد کرد. خوشبختانه ، او مدت زیادی منتظر پیشنهاد بهتر نماند.

من این نقش یک جراح معتاد به مرفین قرن نوزدهم را در یک بیمارستان جنگ داخلی برای یک مجموعه PBS به نام داشتم خیابان رحمت . برای من ، بازی در این نقش ، چنین تجربه عمیقی بود. مثل این است که The Knick ، اما این یک دوره قبلی است. ما مشاوران پزشکی یکسانی داشتیم. و من یک صحنه قطع عضو داشتم. من مجبور شدم پای برادر خودم را در نمایش قطع کنم. فصل دوم ما قرار است در ژانویه آغاز شود.

او تا بهار انتظار دارد در کراکوف حضور داشته باشد و رسانه سوم را نیز به خود اختصاص دهد: فیلم های بلند. در حال حاضر بدون عنوان ، این سومین سومی است که وی نوشته و کارگردانی کرده است. بر خلاف سال 2010 Happythankyoumoreplease و سال 2012 هنرهای لیبرال ، او در آن بازی نمی کند.

رادنور بسیار علاقه مند به فیلم دیر شکوفا است. ‘از زمان تبدیل شدن به یک فیلمساز ، سعی کردم جای خالی دانش سینمایی خود را پر کنم. '

رادنور یادآوری می کند ، من دو سال پیش در هیئت داوران یک جشنواره فیلم در لهستان بودم و آن را دوست داشتم. در نهایت به شهر مادربزرگم رفتم ، شهر کوچکی به نام Pinczow حدود یک ساعت خارج از کراکوف. من ایده ای داشتم که به دور سرم لگد می زد ، و فکر کردم ، 'چرا این نمی تواند در کراکوف باشد؟' بنابراین آن را آنجا تنظیم کردم.

او اعتراف می کند ، بخشی از من واقعاً مانند یک کارگردان احساس می شود و من سعی می کنم هر دو انگیزه را در خودم ارج بگذارم. علاوه بر این ، او احساس نمی کند مجبور است به یکی از آنها بسنده کند. تقریباً احساس می کنم باید تصمیم بگیرم ، اما واقعاً چنین نمی کنم. هیچ کس از من نمی خواهد

سیدنی پولاک خود را بیشتر یک کارگردان می دانست تا یک بازیگر - گرچه من همیشه او را به عنوان یک بازیگر فوق العاده تصور می کردم - و او یک بار گفت که فقط اگر بخواهد از کارگردان جاسوسی کند ، در کارهای بازیگری فیلم کار می کرد. کارگردانان فرصتی برای تماشای کار دیگر کارگردانان پیدا نمی کنند. آنها به عنوان یک کارگردان واقعاً در حباب هستند. من فکر می کنم اگر او در مورد کارگردانی کنجکاو بود اگر نقشی را به او پیشنهاد می کردند فقط می توانست نقشی را بازی کند تا بتواند نحوه کارگردانی را ببیند. من فکر کردم که این یک چیز واقعاً هوشمندانه است. او از نظر هنری یک قهرمان واقعی من است. فکر کردم او به روشی جالب ادامه داد.

رادنور بسیار علاقه مند به فیلم دیر شکوفا است. از زمان تبدیل شدن به یک فیلمساز ، سعی کردم خلا دانش سینمایی خود را پر کنم. من چیزهای معیار را دوست دارم. من لوئیس مال را دیدم زمزمه قلب ، و من آن را دوست داشتم. دیدی مهتاب ؟ این یک قطعه هنری دیگر است که مدتها بعد از دیدن آن با شما می ماند و رشد می کند.

بنابراین ، همچنین ، مورد علاقه خاص خود را منحرف می کند: اسکیدو ، مگا فلاپ اوتو پرمینجر ، که جکی گلیسن را به زندان انداخته بود ، یک رابطه جنسی کارول چانینگ-فرانکی آوالون ، تیتراژ پایانی تمام آواز هری نیلسون و گروچو مارکس را به عنوان 'خدا'.

این عجیب ترین فیلم ساخته شده است ، درست است؟ - مطمئناً یکی از بهترین فیلم های بدترین فیلم است. وقتی آن را برای مردم توصیف می کنم ، آنها باور نمی کنند. [احساس بدی نداشته باشید: حتی IMDB هم خلاصه ای از آن ارائه نشده است.] استودیو اوتو را برای ساخت یک فیلم ضد LSD استخدام کرد و یکی از دوستانش گفت: 'تا وقتی که آن را امتحان نکردی آن را نزن ، 'بنابراین او این کار را کرد و آن را دوست داشت و سعی کرد دزدکی حرکت در یک پیام کمی مثبت باشد. بیشترین درخواست دی وی دی است. در واقع ، آنجا است بدون دی وی دی فقط چند چاپ وجود دارد. یکی از دوستانم در لس آنجلس - او خودش را 'یکی و تنها جهان' می نامد اسکیدو logist - نمایش ها را انجام می دهد. من به یکی از تئاترهای مصر رفتم و باورم نمی شد. او گفت ، 'اگر از این متنفر هستید ، پنج دقیقه صبر کنید زیرا این یک فیلم متفاوت خواهد بود.' همه چیز در نقشه است. او هنوز هم در تلاش است تا پارامونت را برای انتشار DVD آماده کند ، اما املاک Preminger آن را نمی خواهد.

رادنور که کاملاً روی چای تانک گرفته بود ، به سمت دفتر حرکت می کند - سالن تمرین در روده های مرکز لینکلن. زیرا خط بابل یک قاب فلش بک دارد ، او دو وظیفه کشیده است ، دقیقاً مانند مدیر صحنه در شهر ما : من هم در صحنه هستم و هم کاملاً با مخاطب صحبت می کنم. من در آن به عنوان یک شخصیت و به عنوان یک راوی در آن حضور دارم. که کمی شبیه به نظر می رسد چگونه مادرت را ملاقات کردم اما اینطور نیست من بزرگتر 87 ساله و کوچکتر من 38 ساله است. چون من دائماً رفت و برگشت می کنم ، من پیرتر بازی نمی کنم - فقط جوان تر. در آغاز یک شوخی وجود دارد.

'ریچ' واقعاً یک نمایشنامه نویس حیرت انگیز است. می توانم بگویم زیرا هرچه بیشتر این نمایش را انجام دهم مدام چیزهای جدید می شنوم. من مرتباً ارتباطاتی برقرار می کنم ، تقریباً ارتباطات ادبی درمورد برخی از کارهایی که وی از نظر موضوعی انجام داده و بسیار درخشان است به طوری که احتمالاً در اولین بازدید مشاهده نخواهید کرد ، اما این تجربه را بسیار پر ارزش می کند. من فکر می کنم که این یک تجربه فوق العاده برای مخاطبان ، به ویژه مخاطبان مرکز لینکلن خواهد بود. می توانید برخی از خنده ها را در مورد برخی از ارجاعات محلی لویت تاون از افرادی که به نظر می رسد مانند آنها در لانگ آیلند بزرگ شده اند ، بشنوید.